Περαστικά στον Σταύρο Παπαδόπουλο.
Τον Σταύρο τον θυμάμαι, από το 93 τότε που κατέβαινε σαν τζούνιορ, με την επίβλεψη της Λίτσας Αβράμη, περαστικά Σταύρο, ευτυχώς ο θεός έδωσε και το πρόλαβες τελευταία στιγμή.
Για μια ακόμη φορά απέδειξες ότι εκτός από πρωταθλητής στο σιδερένιο άθλημα ,είσαι και πρωταθλητής στο χαρακτήρα με την ειλικρίνεια σου και την δημοσιοποίηση της περιπέτειας σου ,με απώτερο σκοπό να αφυπνίσεις και άλλους που μπορεί να μην έχουν ακόμα ευαισθητοποιηθεί σε αυτό το θέμα ,συγχαρητήρια και από μένα μαζί με τις ευχές μου να πάνε όλα καλά, πραγματικό μεγαλείο ψυχής,