Είμαι σίγουρος ότι λίγο-πολυ όλοι έχετε ακούσει για την οζονοθεαπεία...Υπάρχουν όμως πραγματικά οφέλη? Υποτίθεται ότι έχει εφαρμογές σε παθολογία, ορθοπεδική, ρευματολογία, αισθητική, χειρουργική κ.α.

ΣΥΝΘΕΣΗ

Το ιατρικό όζον αποτελείται από ένα μίγμα καθαρού οξυγόνου (Ο2) και καθαρού όζοντος (Ο3) σε ένα εύρος συγκεντρώσεων που κυμαίνεται από 1-100μgr/cm3 (0.05%-5% κ.ο)

ΔΡΑΣΗ ΣΕ ΜΟΡΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Σε μοριακό επίπεδο, η δράση του Ο3 επιτελείται κατά βάση μέσω των παραγόμενων μεταβολιτών του οι οποίοι σχηματίζονται ανάλογα με τα αντιδρώντα μόρια. Τέτοιοι μεταβολίτες είναι το μοριακό οξυγόνο (Ο2) τα κορεσμένα λιπαρά οξέα και οι δραστικές ρίζες υδροξυλίου (ΟΗ°). Παράλληλα, φαίνεται ότι σημαντικό ρόλο παίζει και η ενεργοποίηση των αντιοξειδωτικών αλλά και άλλων ενζύμων που φυσιολογικά διαθέτει ο οργανισμός. Τέτοια ένζυμα είναι η υπεροξειδική δισμουτάση, η καταλάση, η γλουταθειονική υπεροξειδάση το G-6-PD . Είναι εξάλλου γνωστό ότι οι οξειδωτικοί παράγοντες που σχηματίζονται ως παραπροϊόντα του κυτταρικού μεταβολισμού παίζουν κυρίαρχο ρόλο στις διεργασίες της κυτταρικής γήρανσης αλλά και της καρκινογένεσης.

ΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΕΡΥΘΡΑ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΑ

Λόγω του σημαντικότατου ρόλου τους, που είναι η μεταφορά του οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακος, τα ερυθρά αιμοσφαίρια έχουν άμεση σχέση με ότι συμβαίνει στις περιπτώσεις που διαταράσσεται η αρτηριακή κυκλοφορία. Επομένως η δράση του όζοντος στον μεταβολισμό των ερυθροκυττάρων είναι εξαιρετικής σημασίας.

Πιο συγκεκριμένα, οι δράσεις αυτές είναι οι ακόλουθες

η ενεργοποίηση του καταβολισμού της γλυκόζης και η αύξηση του ρυθμού παραγωγής ΑΤΡ μέσω του παράπλευρου κυκλώματος της μονοφωσφορικής πεντόζης

η μετακίνηση της καμπύλης κορεσμού της αιμοσφαιρίνης προς τα δεξιά, με την ταυτόχρονη διευκόλυνση της απόδοσης του Οξυγόνου στους ιστούς.

η βελτίωση του ιξώδους των ερυθροκυττάρων από την αύξηση της ελαστικότητας της κυτταρικής τους μεμβράνης και η συνεπακόλουθη διευκόλυνση της ροής τους μέσα στα τριχοειδή αγγεία.

ΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΑ

Εδώ και αρκετές δεκαετίες η κλινική πείρα έχει δείξει ότι το ιατρικό όζον διαθέτει ανοσορυθμιστικές ιδιότητες. Παρ’ όλα αυτά μέχρι τα τελευταία χρόνια οι ενδείξεις αυτές είχαν παραμείνει σε ένα εμπειρικό επίπεδο που αφορούσε τη βελτίωση της γενικής ανοσολογικής κατάστασης ηλικιωμένων ασθενών που ελάμβαναν θεραπεία με όζον.

Κατά τη δεκαετία του ΄90 ωστόσο μια σειρά ερευνών των Βocci και συν., έχουν εξετάσει διεξοδικά τη δράση του στα κύτταρα του ανοσοποιητικού και μας έχουν δώσει σημαντικές πληροφορίες για τον τρόπο δράσης. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί ένας σημαντικός αριθμός νέων μελετών.

Σε κυτταρικό επίπεδο, η δράση του όζοντος στα λευκά αιμοσφαίρια, φαίνεται ότι λαμβάνει χώρα δια μέσου της επαγωγικής αύξησης των κυτοκινών, ουσιών που αφ’ ενός προσελκύουν στο σημείο της βλάβης κύτταρα του ανοσοποιητικού, αφ’ ετέρου ενεργοποιούν τη δράση τους. Εξέχουσα θέση μεταξύ αυτών έχουν οι ιντερλευκίνες IL-1 και IL-2, η ιντερφερόνη INF-γ και ο παράγοντας νέκρωσης όγκων TNF-α. Μέσω των ουσιών αυτών, δραστηριοποιείται μια σειρά κυττάρων του ανοσοποιητικού όπως τα Τ-κυτταροτοξικά , τα Τ-βοηθητικά, τα κύτταρα φυσικοί φονείς, τα ουδετερόφιλα και τα μακροφάγα.

Τέλος, οι γνώσεις μας για τη δράση του όζοντος στα αιμοπετάλια είναι ακόμα λιγοστές.

Τα στοιχεία μιας πρόσφατης έρευνας των Shinriki και συν., (1997) μας δείχνουν ότι το όζον μάλλον παίζει ρόλο ανασταλτικό στη συσσώρευση και τη δράση των αιμοπεταλίων, διακόπτοντας τη μεταγωγή του σήματος ενεργοποίησης τους και σχηματισμού του θρόμβου. Τα παραπάνω συμπεράσματα αξιολογούνται ως ιδιαίτερα σημαντικά, αφού ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών πάσχει από νόσους αγγειακής φύσης και οι οποίοι αποτελούν ένα σημαντικό πεδίο εφαρμογής της οζονοθεραπείας.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Η εξωτερική δράση του όζοντος είναι εξαιρετικά αποτελεσματική χάρη στις άριστες αντιμικροβιακές και επουλωτικές ιδιότητές του.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ

Η μοναδική επικίνδυνη για τον άνθρωπο εξωτερική δράση του όζοντος είναι η τοξική επίδρασή του στο αναπνευστικό επιθήλιο , γι αυτό και σε κάθε ιατρική εφαρμογή πρέπει να αποφεύγεται η εισπνοή του.

Τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη έχει καθοριστεί η μέγιστη επιτρεπόμενη συγκέντρωση όζοντος στον εργασιακό χώρο στα 0,15 ppm που αντιστοιχούν σε 0,2 mg / m3 για χρονική περίοδο αναπνοής 40 ώρες εβδομαδιαίως με αντίστοιχη τροποποίηση για μικρότερη ή για μεγαλύτερη χρονική περίοδο αναπνοής (πίνακας) .

Η όσφρηση μας ανιχνεύει συγκεντρώσεις όζοντος από 0,02 mg / m3 δηλαδή στο 1/10 των επιτρεπόμενων ανώτατων συγκεντρώσεων , άρα εμπιστευόμενοι το αλάνθαστο αυτό αισθητήριο μπορούμε να είμαστε ήσυχοι.

Πηγή

Κάποιοι μιλούν για μια σπουδαία ανακάλυψη και κάποιοι το καταδικάζουν! Τελικά τι ισχύει?