Oι πιο καταλληλες στιγμες αεροβιας ασκησης.

[giannis64]

Πολλές φορές, πολλοί έχουν την απορία για το πια ώρα και στιγμή είναι η καταλληλότερη για να κάνει αερόβια προπόνηση με στόχο να κάψει το σωματικό λίπος.
Ας δούμε λοιπόν σε τι φάση βρίσκετε ο οργανισμός μας σε διάφορες στιγμές τις μέρας, και ειδικότερα σε περιόδους όπου ακλουθούμε μια διατροφή υποθερμιδικη.
Σημείωση: δεν κοιτάμε ποτέ το πόσες θερμίδες καίμε σε μια αερόβια άσκηση, αλλά από πού προέρχονται αυτές η θερμίδες.

Οι πηγές όπου ο οργανισμός μας απευθύνεται για την παροχή ενέργειας είναι κατά σειρά, το γλυκογόνο, το λίπος και κατά τελευταίο λόγο μυϊκό ιστό. Ο οργανισμός μας έχει πάντα κατά προτεραιότητα την προφύλαξη του μυϊκού ιστού, άρα και αμύνεται σε ότι είναι ενάντια σε αυτό.
Γνωρίζοντας τα παραπάνω τονίζουμε πως η προτιμότερη ώρα για αερόβια είναι το πρωί, με άδειο στομάχι. Σε αυτήν την φάση της μέρας το αποθηκευμένο γλυκογόνο έχει την χαμηλότερη τιμή του, άρα και η πηγή ενέργειας που θα στραφεί ο οργανισμός μας για την καύση θα είναι σχεδόν άδεια, με αποτέλεσμα να κάνει επιλογή της δεύτερης πηγής που δεν είναι αλλο απο το αποθηκευμένο λίπος.

Μια άλλη στιγμή της μέρας είναι αμέσως μετά από μια σωστή προπόνηση με βάρη. Γνωρίζοντας πως η προπόνηση με βάρη είναι μια αναερόβια προπόνηση, καταλαβαίνουμε πως το διάστημα αυτό ο οργανισμός μας χρησιμοποιεί σαν πηγή ενέργειας το γλυκογόνο. Το οποίο εξαντλείτε κατά την διάρκεια της προπόνησης με βάρη. Κάνοντας λοιπόν αερόβια εμμέσως μετά τα βάρη η πηγή ενέργειας θα είναι το αποθηκευμένο λίπος.

Θα πρέπει μα επισημάνουμε πως η αερόβια άσκηση εκτελείτε στους 120 με 150 παλμούς περίπου, που σημαίνει πως δεν θα μας απασχολήσει ποτέ η ταχύτητα, μιας και σε άλλες ταχύτητες θα φτάνει ένας με καλή φυσική κατάσταση αυτούς τους παλμούς, από έναν που η φυσική του κατάσταση δεν θα είναι και η καλύτερη.
Ο χρόνος εκτέλεσης μιας αερόβιας άσκησης θα πρέπει να γίνετε με σταδιακή άνοδο χρονικά σε κάθε προπόνηση και σταδιακή άνοδο ανά μέρα μέσα στην εβδομάδα.
Πχ. Κάνουμε 3 φορές την εβδομάδα αερόβια για 30 λεπτά την φορά. Μετά από κάποιο διάστημα ανεβάζουμε τον χρόνο ανά μέρα, και έπειτα ακλουθούν οι μέρες προπόνησης μέσα στην εβδομάδα.

Για άτομα που είναι αρκετά προχωρημένα μια αερόβια προπόνηση το πρωί 40-45 λεπτά και μια40-45 λεπτά μετά τα βάρη θα ήταν το τέλειο.
Ας φύγουμε όμως από τις ώρες όπου το γλυκογόνο είναι σε χαμηλά επίπεδα και ας πάμε στις υπόλοιπες στιγμές της μέρας.


Εκεί λοιπόν θα ήταν καλύτερα να ξεκινούσαμε με μια hit αναερόβια προπόνηση για κάνα 20λεπτο προσπαθώντας να μειώσουμε όσο πιο γρήγορα γίνετε το γλυκογόνο και έπειτα να αλλάζαμε την αναερόβια σε αερόβια για περίπου τα 40 λεπτά.
Σημείωση. Το γλυκογόνο δεν εξαντλείτε τελείως σε καμία τον περιπτώσεων. Στις καλύτερες περιπτώσεις να μειωθεί κατά 80% περίπου.
Θα πρέπει να περάσει στο μυαλό όλων μας πως δεν υπάρχει καμία των περιπτώσεων να κάψουμε μυϊκό ιστό όπως πολλοί ακούγετε να λένε κατά περιόδους. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να μην έχουμε σωστή διατροφή για bodybuilding και να διανύουμε πολλά μα πολλά χιλιόμετρα σε καθημερινή βάση.

Παρακάτω σας παραθέτω μια σημείωση για το γλυκογόνο, το αποθηκευμένο λίπος, το μυϊκό γλυκογόνο, και τον μυϊκό ιστό για να μπορέσουμε να καταλάβουμε όσο μπορούμε την λειτουργία του οργανισμού μας.


Οι υδατάνθρακες είναι αποθηκευμένοι στο σώμα μας στους μυς και στο συκώτι, με τη μορφή του γλυκογόνου. Το συκώτι μπορεί να αποθηκεύσει μέχρι και 100 γρ. γλυκογόνο, ενώ οι μύες τυπικά μπορούν να αποθηκεύσουν περίπου 400 γρ. γλυκογόνο. Το λίπος από την άλλη είναι αποθηκευμένο κατά κύριο λόγο κάτω από το δέρμα μας (υποδόριο λίπος), αλλά υπάρχει και κάποια ποσότητα λίπους μέσα στους μυς. τα ενδομυϊκά τριγλυκερίδια, συν βέβαια ότι κυκλοφορεί (τριγλυκερίδια, λιπαρά οξέα) στο αίμα μας.Κατά τη διάρκεια της άσκησης, όλα τα διαθέσιμα καύσιμα κινητοποιούνται από τις αποθήκες αυτές για χρήση, κυρίως μέσα στον μυ, με προτεραιότητα η οποία εξαρτάται από πλήθος παραγόντων. Το γλυκογόνο πριν χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο πρέπει να διασπαστεί σε γλυκόζη, ενώ αντίστοιχα τα λίπη για να χρησιμοποιηθούν πρέπει από τριγλυκερίδια να διασπαστούν σε λιπαρα οξέα (λιπόλυση). Σε κατάσταση ηρεμίας, αλλά και κατά την αερόβια άσκηση χαμηλής και μέσης έντασης, το κύριο λιπαρό καύσιμο είναι τα λιπαρά οξέα.Σίγουρα θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι πως η διάσπαση του γλυκογόνου σε γλυκόζη είναι πολύ πιο εύκολη υπόθεση από τα λίπη σε τριγλυκεριδια, όπως και ότι η πρώτη προτεραιότητα του σώματος μας είναι να κάνει άμυνα υπέρ του μυϊκού ιστού μας. Έτσι η διάσπαση του μυϊκού γλυκογόνου είναι κομμάτι δύσκολο. Αλλά και σε περιπτώσεις όπου αυτό θα γίνει, ο οργανισμός σε καμία των περιπτώσεων δεν θα κάνει διαχωρισμό, από ποιο μυϊκό σημείο (μυϊκή ομάδα) θα δημιουργήσει την διάσπαση του μυϊκού γλυκογόνου η την διάσπαση του λίπους σε τριγλυκεριδια.Αν κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί, σίγουρα θα ήμασταν ευτυχισμένοι, διότι θα μπορούσαμε να πετηχουμε τοπική γράμμωση. Όλα αυτά φυσικά προϋποθέτουν σωστή λήψη υδατανθράκων πριν την προπόνηση, και σωστή αερόβια.


όπως ανέφερα και παραπάνω, δεν θα πρέπει να μας απασχολεί η παράταση του γεύματος που θα έπρεπε να πάρουμε αν κάναμε μόνο βάρη. δεν υπάρχει περίπτωση να χάσουμε μυϊκή μάζα. ΙΣΑ ΙΣΑ μερικοί προτιμούν να παρατείνουν ακόμα περισσότερο το γεύμα τους ακόμα και από την ώρα του τέλους τις αερόβιας, θέλοντας να δώσουν και μια παράταση στην λιπολυση, μιας και αυτή θα συνεχιστεί και μετά το τέλος της αερόβιας, ώσπου να αρχίσει ο οργανισμός να ανεβάζει από μόνος του το γλυκογόνο.
να τονίσουμε πως κατά την διάρκεια της προπόνησης με βάρη και της αερόβιας η ινσουλίνη μας πέφτει (εδω και η μείωση του γλυκογόνου) και έχουμε αύξηση της Α.Ο (αυξητικης ορμονης). μετά το πέρας των προπονήσεων αυτών, θα πρέπει να λάβουμε ένα σωστό γεύμα, με υδατάνθρακες και πρωτεΐνη, βάση των στόχων που έχουμε θέσει. αλλωστε ο στοχος ειναι η γραμμωση. αν είμαστε σε όγκο δεν θα πρότεινα σε κανέναν να ακολουθήσει κάτι τέτοιο..

[RAMBO]

γιαννη πολυ χρησιμες πληροφοριες και αρκετα ενδιαφερον

[rey1989]

πολύ καλό άρθρο !

[jackaction]

πολυ καλο με προσεκτικο διαβασμα απανταει σε παρα πολλες ερωτησεις

[giannis64]

προσπάθησα να δώσω λίγο έμφαση έτσι ώστε να τα γράψω όσο πιο απλά γίνετε, έτσι να μπορεί να τα καταλάβει ο οποιοσδήποτε το διαβάσει, και όποια μόρφωση και να έχει.
το τονίζω για να προλάβω τους επιστήμονες..

[GREEK POWER]

προσπάθησα να δώσω λίγο έμφαση έτσι ώστε να τα γράψω όσο πιο απλά γίνετε, έτσι να μπορεί να τα καταλάβει ο οποιοσδήποτε το διαβάσει, και όποια μόρφωση και να έχει.
το τονίζω για να προλάβω τους επιστήμονες..

Λιτο και κατανοητο Παιδι του λαου

[tasos2]

Θα πρέπει να περάσει στο μυαλό όλων μας πως δεν υπάρχει καμία των περιπτώσεων να κάψουμε μυϊκό ιστό όπως πολλοί ακούγετε να λένε κατά περιόδους. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να μην έχουμε σωστή διατροφή για bodybuilding και να διανύουμε πολλά μα πολλά χιλιόμετρα σε καθημερινή βάση.

Πολυ σημαντικο. Χαιρομαι που το ακουω

[steg]

Το κείμενό σου έχει βασικά λάθη όσον αφορά το γλυκογόνο. Τάχουμε ξαναπεί και σε άλλο νήμα:

Έτσι η διάσπαση του μυϊκού γλυκογόνου είναι κομμάτι δύσκολο.

Καθόλου δύσκολο δεν είναι. Ο ρόλος του μυικού γλυκογόνου είναι να καίγεται τοπικά στην πρώτη επείγουσα ζήτηση, δηλαδή σε μία έντονη αναερόβια (δηλαδή χωρίς οξυγόνο και έξω από τα μιτοχόνδρια) δραστηριότητα του 1-1.5 λεπτού.

Αλλά και σε περιπτώσεις όπου αυτό θα γίνει, ο οργανισμός σε καμία των περιπτώσεων δεν θα κάνει διαχωρισμό, από ποιο μυϊκό σημείο (μυϊκή ομάδα) θα δημιουργήσει την διάσπαση του μυϊκού γλυκογόνου η την διάσπαση του λίπους σε τριγλυκεριδια.Αν κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί, σίγουρα θα ήμασταν ευτυχισμένοι, διότι θα μπορούσαμε να πετηχουμε τοπική γράμμωση.

Η γλυκόζη που έχει αποθηκευτεί στους μύες ως γλυκογόνο είναι ΗΔΗ διαχωρισμένη, δηλαδή ξέρουμε ακριβώς πού θα καεί. Απαξ και έγινε γλυκογόνο π.χ. στου μύες του στήθους, θα καεί όλη εκεί, όταν κάνουμε πιέσεις πάγκου. Δεν μπορεί να πάει να καεί σε άλλη μυική ομάδα, τελεία και παύλα! Αυτό συμβαίνει γιατί απλά δεν υπάρχει κανένα μεταβολικό μονοπάτι από το οποίο η γλυκόζη των μυών θα μπορούσε να βγει έξω από τα μυικά κύτταρα και να πάει στο αίμα ή σε άλλα μυικά κύτταρα. Αν το γλυκογόνο μίας μυικής ομάδας αδειάσει, για να συνεχιστούν οι καύσεις θα αρχίσει να μπαίνει γλυκόζη από το αίμα. Αλλά αυτή η γλυκόζη θα είναι από το ηπατικό γλυκογόνο και όχι από το γλυκογόνο κάποιας άλλης μυικής ομάδας!

Αυτός ο μη διαχωρισμός που λες ισχύει ΜΟΝΟ για το λίπος και ΟΧΙ για το γλυκογόνο. Αλλά μιλάμε για το υποδόριο και το σπλαχνικό λίπος και όχι για το, ούτως ή άλλως αμελητέο, ενδομυικό λίπος. Αυτό που καίγεται με τυχαία "σειρά" στην αερόβια άσκηση είναι το υποδόριο και το σπλαχνικό λίπος. Γι' αυτό, στην τελευταία πρόταση υπάρχει μία σαφής σύγχυση ως προς την αιτία της γράμμωσης. Η γράμμωση δεν έχει καμία σχέση με το κάψιμο του μυικού γλυκογόνου. Γραμμώνουμε επειδή χάνουμε υποδόριο λίπος αργά και συστηματικά και όχι επειδή καίμε μυικό γλυκογόνο για τις προσωρινές ανάγκες μίας προπόνησης. Μπορεί να είμαστε τιγκαρισμένοι στο μυικό γλυκογόνο και πάλι να έχουμε κοψίματα, αν το λίπος με συστηματική αερόβια έχει κατέβει π.χ. στο 8%. Συνεπώς, ναι σίγουρα ΔΕΝ μπορούμε να πετύχουμε τοπική γράμμωση, αλλά αυτό συμβαίνει λόγω της ακανόνιστης καύσης του υποδόριου λίπους και ΟΧΙ του μυικού γλυκογόνου που όπως είπα παραπάνω ξέρουμε ακριβώς πού και πότε θα καεί.

Οσο για το θέμα του αν εξαντλείται το συνολικό γλυκογόνο (ηπατικό και μυικό) κατά τη διάρκεια μίας προπόνησης, και αυτό τόχουμε ξαναπεί: ΔΕΝ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ. Αν συνέβαινε αυτό, θα παθαίναμε υπογλυκαιμικό σοκ (αυτό που οι αμερικάνοι λένε "hitting the wall" ή bonking) και δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε βήμα, όχι να τρέξουμε διάδρομο! Οπότε, αφού υπάρχει ακόμα αρκετό γλυκογόνο, γιατί το σώμα καίει λίπος όταν ξεκινάμε αερόβια μετά τα βάρη και δεν στρέφεται στο γλυκογόνο, που υποτίθεται ότι είναι πιο εύκαιρη πηγή ενέργειας; Γιατί απλά το αν θα κάψουμε περισσότερο λίπος ή περισσότερο γλυκογόνο στην αερόβια εξαρτάται ΚΥΡΙΩΣ από την ένταση της αερόβιας [(220 - ηλικία)x65%] και όχι από το πόσο γλυκογόνο έχει μείνει στο σώμα.

[giannis64]

Το κείμενό σου έχει βασικά λάθη όσον αφορά το γλυκογόνο. Τάχουμε ξαναπεί και σε άλλο νήμα:



Καθόλου δύσκολο δεν είναι. Ο ρόλος του μυικού γλυκογόνου είναι να καίγεται τοπικά στην πρώτη επείγουσα ζήτηση, δηλαδή σε μία έντονη αναερόβια (δηλαδή χωρίς οξυγόνο και έξω από τα μιτοχόνδρια) δραστηριότητα του 1-1.5 λεπτού.



Η γλυκόζη που έχει αποθηκευτεί στους μύες ως γλυκογόνο είναι ΗΔΗ διαχωρισμένη, δηλαδή ξέρουμε ακριβώς πού θα καεί.

μαλλο μονο εσυ το ξερεις

.Απαξ και έγινε γλυκογόνο π.χ. στου μύες του στήθους, θα καεί όλη εκεί, όταν κάνουμε πιέσεις πάγκου. Δεν μπορεί να πάει να καεί σε άλλη μυική ομάδα, τελεία και παύλα!

αν εχεις δει κανεναν να εχει κανει με προπονηση με βαρη τοπιοκη λιποδιαλυση, να μου τον γνωρισεις, θελω να με αναλαβει περσοναλ..

Αυτό συμβαίνει γιατί απλά δεν υπάρχει κανένα μεταβολικό μονοπάτι από το οποίο η γλυκόζη των μυών θα μπορούσε να βγει έξω από τα μυικά κύτταρα και να πάει στο αίμα ή σε άλλα μυικά κύτταρα. Αν το γλυκογόνο μίας μυικής ομάδας αδειάσει, για να συνεχιστούν οι καύσεις θα αρχίσει να μπαίνει γλυκόζη από το αίμα. Αλλά αυτή η γλυκόζη θα είναι από το ηπατικό γλυκογόνο και όχι από το γλυκογόνο κάποιας άλλης μυικής ομάδας!

Αυτός ο μη διαχωρισμός που λες ισχύει ΜΟΝΟ για το λίπος και ΟΧΙ για το γλυκογόνο. Αλλά μιλάμε για το υποδόριο και το σπλαχνικό λίπος και όχι για το, ούτως ή άλλως αμελητέο, ενδομυικό λίπος.

δηλαβη αδειαζει το γλυκογονο απο το στηθος? και μετα τι αδειαζει. ο μυικος ιστος (κυταρα)?

Αυτό που καίγεται με τυχαία "σειρά" στην αερόβια άσκηση είναι το υποδόριο και το σπλαχνικό λίπος. Γι' αυτό, στην τελευταία πρόταση υπάρχει μία σαφής σύγχυση ως προς την αιτία της γράμμωσης. Η γράμμωση δεν έχει καμία σχέση με το κάψιμο του μυικού γλυκογόνου. Γραμμώνουμε επειδή χάνουμε υποδόριο λίπος αργά και συστηματικά και όχι επειδή καίμε μυικό γλυκογόνο για τις προσωρινές ανάγκες μίας προπόνησης.

εσυ ειπες πιο πανω πως αδειαζει το μυικο γλυκογονο απο την μυικη ομαδα που γυμναζουμε στα βαρη..
τωρα τι λες?

Μπορεί να είμαστε τιγκαρισμένοι στο μυικό γλυκογόνο και πάλι να έχουμε κοψίματα, αν το λίπος με συστηματική αερόβια έχει κατέβει π.χ. στο 8%.
Συνεπώς, ναι σίγουρα ΔΕΝ μπορούμε να πετύχουμε τοπική γράμμωση, αλλά αυτό συμβαίνει λόγω της ακανόνιστης καύσης του υποδόριου λίπους και ΟΧΙ του μυικού γλυκογόνου που όπως είπα παραπάνω ξέρουμε ακριβώς πού και πότε θα καεί.

πως θα γινει αυτο αν δεν μειωθει το πρωτο καυσιμο που εχουμε (γλυκογονο)



Οσο για το θέμα του αν εξαντλείται το συνολικό γλυκογόνο (ηπατικό και μυικό) κατά τη διάρκεια μίας προπόνησης, και αυτό τόχουμε ξαναπεί: ΔΕΝ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ. Αν συνέβαινε αυτό, θα παθαίναμε υπογλυκαιμικό σοκ (αυτό που οι αμερικάνοι λένε "hitting the wall" ή bonking) και δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε βήμα, όχι να τρέξουμε διάδρομο! Οπότε, αφού υπάρχει ακόμα αρκετό γλυκογόνο, γιατί το σώμα καίει λίπος όταν ξεκινάμε αερόβια μετά τα βάρη και δεν στρέφεται στο γλυκογόνο, που υποτίθεται ότι είναι πιο εύκαιρη πηγή ενέργειας; Γιατί απλά το αν θα κάψουμε περισσότερο λίπος ή περισσότερο γλυκογόνο στην αερόβια εξαρτάται ΚΥΡΙΩΣ από την ένταση της αερόβιας [(220 - ηλικία)x65%] και όχι από το πόσο γλυκογόνο έχει μείνει στο σώμα.

φαινεται πως τζαμπα διαβασες το ποστ μου. ειπα πως δεν αδειαζει ποτε τελειως το γλυκογονο αποπου και αν ειναι αυτο, 2 ειπα πως πρωτη πηγη ειναι το γλυκογονο (υπατικο) μετα λιπος (απο λιποαποθηκες) και μετα μυικος ιστος (μυικο γλυκογονο).

και σε αλλο τοπικ ειχες αυτην την αποψη και σου ειχασ πει πως μαλλον τα εχεις μπερδεψει μεσα στο μυαλο σου. αλλα τελος παντων σεβαστη η αποψη σου. εγω ομως δεν σημφωνω, οπως εχεις και εσυ καθε δικαιωμα να μην σημφωνεις με την δικη μου. ο χρονος και η εμπειριες θα διξουν ποιος εχει δικιο.

αλλα και παλι ανεφερα για να προλαβω καποιους επιστημονες πως τα εχω γραψει οσο πιο απλα μπορω.

[jimmy007]

οχι. δεν εχει καμια σχεση η θερμοκρασια που θα προκαλεσουν τα ρουχα, αλλα ουτε και η ποσοτητα υδρωτα που θα χασουμε μιας και θε ειναι αποκληστικα απο υγρα. τα οποια θα ξαναπροσλαβουμε με την καταναλωση νερου.

Όχι υπάρχει κάποια διαφορά ανάλογα με την θερμοκρασία. Αν η θερμοκρασία μας είναι αρκετά υψηλή,η λιποδιάλυση είναι μικρότερη από αυτή που θα ήταν σε χαμηλότερη θερμοκρασία.

Το κείμενό σου έχει βασικά λάθη όσον αφορά το γλυκογόνο. Τάχουμε ξαναπεί και σε άλλο νήμα:





Η γλυκόζη που έχει αποθηκευτεί στους μύες ως γλυκογόνο είναι ΗΔΗ διαχωρισμένη, δηλαδή ξέρουμε ακριβώς πού θα καεί. Απαξ και έγινε γλυκογόνο π.χ. στου μύες του στήθους, θα καεί όλη εκεί, όταν κάνουμε πιέσεις πάγκου. Δεν μπορεί να πάει να καεί σε άλλη μυική ομάδα, τελεία και παύλα! Αυτό συμβαίνει γιατί απλά δεν υπάρχει κανένα μεταβολικό μονοπάτι από το οποίο η γλυκόζη των μυών θα μπορούσε να βγει έξω από τα μυικά κύτταρα και να πάει στο αίμα ή σε άλλα μυικά κύτταρα. Αν το γλυκογόνο μίας μυικής ομάδας αδειάσει, για να συνεχιστούν οι καύσεις θα αρχίσει να μπαίνει γλυκόζη από το αίμα. Αλλά αυτή η γλυκόζη θα είναι από το ηπατικό γλυκογόνο και όχι από το γλυκογόνο κάποιας άλλης μυικής ομάδας!

Μάλλον ξεχνάς ότι το γλυκογόνο μπορεί να διασπαστεί και να ξαναγίνει γλυκόζη. Η κυτταρική μεμβράνη των μυικών κυττάρων επιτρέπει την διεύλευση της γλυκόζης μέσω πρωτεινών-υποδοχέων(αν δεν κάνω λάθος). Ότι μπαίνει μπορεί και να βγει....

φαινεται πως τζαμπα διαβασες το ποστ μου. ειπα πως δεν αδειαζει ποτε τελειως το γλυκογονο αποπου και αν ειναι αυτο, 2 ειπα πως πρωτη πηγη ειναι το γλυκογονο (υπατικο) μετα λιπος (απο λιποαποθηκες) και μετα μυικος ιστος (μυικο γλυκογονο).

και σε αλλο τοπικ ειχες αυτην την αποψη και σου ειχασ πει πως μαλλον τα εχεις μπερδεψει μεσα στο μυαλο σου. αλλα τελος παντων σεβαστη η αποψη σου. εγω ομως δεν σημφωνω, οπως εχεις και εσυ καθε δικαιωμα να μην σημφωνεις με την δικη μου. ο χρονος και η εμπειριες θα διξουν ποιος εχει δικιο.

αλλα και παλι ανεφερα για να προλαβω καποιους επιστημονες πως τα εχω γραψει οσο πιο απλα μπορω.

Ναι Γιάννη σεβαστό το ότι θες να γράψεις ένα απλό και κατανοητό κείμενο και νομίζω ότι το πέτυχες αυτό. Απλά 2 παρατηρήσεις θέλω να κάνω για την προτεραιότητα στις πηγές ενέργειας. Η σειρά είναι αυτή που λες αλλά για να κάψεις λίπος δεν χρειάζεται να τελειώσει το γλυκογόνο καθώς επίσης για να κάψεις μυικό ιστό πρέπει να τελειώσει το λίπος και το γλυκογόνο.
Επίσης, ο οργανισμός χρησιμοποιεί τα αμινοξέα(που λαμβάνουμε από τις πρωτείνες της διατροφής εκτός και αν έχουμε έλλειμα πρωτεινών λόγω κακής διατροφής οπότε στρέφεται στον μυικό ιστό) πάντα σε ένα πολύ μικρό ποσοστό,μικρότερο του 10%(συνήθως κάπου στο 2-5% αν θυμάμαι καλά).

[giannis64]

Όχι υπάρχει κάποια διαφορά ανάλογα με την θερμοκρασία. Αν η θερμοκρασία μας είναι αρκετά υψηλή,η λιποδιάλυση είναι μικρότερη από αυτή που θα ήταν σε χαμηλότερη θερμοκρασία.




Μάλλον ξεχνάς ότι το γλυκογόνο μπορεί να διασπαστεί και να ξαναγίνει γλυκόζη. Η κυτταρική μεμβράνη των μυικών κυττάρων επιτρέπει την διεύλευση της γλυκόζης μέσω πρωτεινών-υποδοχέων(αν δεν κάνω λάθος). Ότι μπαίνει μπορεί και να βγει....



Ναι Γιάννη σεβαστό το ότι θες να γράψεις ένα απλό και κατανοητό κείμενο και νομίζω ότι το πέτυχες αυτό. Απλά 2 παρατηρήσεις θέλω να κάνω για την προτεραιότητα στις πηγές ενέργειας. Η σειρά είναι αυτή που λες αλλά για να κάψεις λίπος δεν χρειάζεται να τελειώσει το γλυκογόνο

δεν ειπα εγω το αντιθετο. αυτο εγραψα και εγω.

καθώς επίσης για να κάψεις μυικό ιστό πρέπει να τελειώσει το λίπος και το γλυκογόνο.

αυτο εγραψα και εγω..


Επίσης, ο οργανισμός χρησιμοποιεί τα αμινοξέα(που λαμβάνουμε από τις πρωτείνες της διατροφής εκτός και αν έχουμε έλλειμα πρωτεινών λόγω κακής διατροφής οπότε στρέφεται στον μυικό ιστό) πάντα σε ένα πολύ μικρό ποσοστό,μικρότερο του 10%(συνήθως κάπου στο 2-5% αν θυμάμαι καλά).

ρε συ τζιμη. σε παρακαλω. μην το αναλυσουμε το θεμα σε επιστημινικη βαση. δεν θα ηθελα καθολου το ποστ αυτο να φτασει σε τετοιο σημεια.

[steg]

Δεν έχω μπερδέψει τίποτα φίλε Γιάννη, απλά θέλω να διορθώσω κάποια λάθη περί γλυκογόνου. Δεν κάνω τον έξυπνο, ούτε πουλάω πνεύμα, ούτε νομίζω είμαι επιθετικός ή εριστικός. Ενήλικες είμαστε όλοι εδώ, νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε μια πολιτισμένη συζήτηση.
Η απάντησή σου δείχνει ότι δεν διάβασες προσεκτικά τη δική μου. Λες:

αν εχεις δει κανεναν να εχει κανει με προπονηση με βαρη τοπιοκη λιποδιαλυση, να μου τον γνωρισεις, θελω να με αναλαβει περσοναλ..

Δηλαδή πάλι επιμένεις να μιλάς για ΛΙΠΟ-διάλυση, ενώ εγώ μίλησα για καύση γλυκογόνου. Να το ξαναπώ: όταν καίμε μυικό γλυκογόνο, δηλαδή όταν προπονούμαστε με βάρη, ΔΕΝ κάνουμε λιποδιάλυση. Απορώ γιατί επιμένεις να μπερδεύεις το λίπος (και τη αερόβια λιποδιάλυση) με το γλυκογόνο (και την αναερόβια καύση του για άμεση μονόλεπτης διάρκειας ενέργεια).

Μετά λες:

δηλαβη αδειαζει το γλυκογονο απο το στηθος? και μετα τι αδειαζει. ο μυικος ιστος (κυταρα)?

Ναι φίλε μου, ακριβώς αυτό. Αδειάζει το αποθηκευμένο στα μυικά κύτταρα του στήθους γλυκογόνο, όταν παίζεις πάγκο. Δεν αδειάζει το αποθηκευμένο στα κύτταρα των ποδιών ούτε το αποθηκευμένο στα κύτταρα των δικεφάλων. Αυτό το γλυκογόνο θα καεί όταν παίξεις πόδια και δικέφαλα, αντίστοιχα. Αν το σώμα έπαιρνε γλυκογόνο από τα κύτταρα των ποδιών για να το κάψει στο στήθος θα ήταν σαν να είχες δύο δεξαμενές γεμάτες νερό, να έπιανε φωτιά κοντά στην πρώτη και εσύ για να τη σβήσεις να έτρεχες να φέρεις νερό από τη δεύτερη. Οσο για "το τι αδειάζει μετά", το είπαμε ήδη αλλά δεν το πρόσεξες: τίποτα δεν θα αδειάσει μετά, απλά θα μπει στα κύτταρα του στήθους (ηπατική) γλυκόζη από το αίμα, για να συνεχίσεις να παίζεις στον πάγκο. Πουθενά δεν είπα ότι θα αρχίσει να καίγεται μυικός ιστός όταν και αν τελειώσει το τοπικό γλυκογόνο.
Αυτό είναι και μία απάντηση στον jimmy: η γλυκόζη των μυικών κυττάρων ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να βγει από τα κύτταρα γιατί δεν υπάρχει το απαραίτητο γι' αυτή τη δουλειά ένζυμο (αυτό το ένζυμο υπάρχει μόνο στο συκώτι). Αρα δεν είναι θέμα κυτταρικής μεμβράνης. Αν ο καλός θεούλης ήθελε η γλυκόζη των μυών να ταξιδεύει από τη μία μυική ομάδα στην άλλη ελεύθερα και τυχαία, θα εφοδίαζε τα μυικά κύτταρα μ' αυτό το ένζυμο. Αφού όμως δεν υπάρχει, η γλυκόζη που μπαίνει σε ένα μυικό κύτταρο δεν μπορεί να ξαναβγεί. Ή θα καεί αμέσως ή θα γίνει γλυκογόνο για να καεί αργότερα.

Παρακάτω φίλε Γιάννη πάλι αναρωτιέσαι:

εσυ ειπες πιο πανω πως αδειαζει το μυικο γλυκογονο απο την μυικη ομαδα που γυμναζουμε στα βαρη..
τωρα τι λες?

Είπα ότι γραμμώνουμε επειδή χάνουμε υποδόριο λίπος και όχι επειδή καίμε μυικό γλυκογόνο. Πού είναι η αντίφαση; Πάλι δηλαδή μπερδεύεις το αποθηκευμένο στα υποδόρια και σπλαχνικά λιποκύτταρα ΛΙΠΟΣ (που όταν το καίμε, γραμμώνουμε) με το αποθηκευμένο στα μυικά κύτταρα γλυκογόνο (που όταν το καίμε, κάνουμε ωραίες προπονήσεις)... Εντάξει, και τα δύο είναι πηγές ενέργειας, αλλά από κει και πέρα αρχίζουν οι διαφορές.

Μετά λες:

πως θα γινει αυτο αν δεν μειωθει το πρωτο καυσιμο που εχουμε (γλυκογονο)

Δεν υπάρχει πρώτης και δεύτερης προτεραιότητας καύσιμο στην αερόβια. Οταν κάνεις αερόβια, το σώμα δεν λέει "α, έχω ακόμα γλυκογόνο να κάψω, ας αφήσω το λίπος στην ησυχία του", αλλά "αχά, αυτός τρέχει στο 65% του μέγιστου καρδιακού παλμού του, ας βάλω στο μίγμα καυσίμου και λίπος (εκτός από γλυκογόνο)" ή "αυτός τρέχει σαν παλαβός στο 95%, δεν προλαβαίνω να καίω λίπος, πρέπει να κάψω γλυκογόνο (αναερόβια)".

[jimmy007]

ρε συ τζιμη. σε παρακαλω. μην το αναλυσουμε το θεμα σε επιστημινικη βαση. δεν θα ηθελα καθολου το ποστ αυτο να φτασει σε τετοιο σημεια.

ΟΚ Γιάννη σεβαστό..

[Ron]

Παιδιά γειά σας.Από μια α ενασχόληση που έχω με το χώρο έχω ακούσει σχεδόν από όλους ότι αερόβια το πρωί με άδειο στομάχι πάντα, ιδίως αν υπάρχει ανάγκη απώλειας κιλών και καύσης λίπους.Παρόλα αυτά πρόσφατα έπεσα σε ένα άρθρο για το τι πρέπει να τρώμε πριν το γυμναστήριο.Εν ολίγοις για να μην γίνομαι κουραστικός στο άρθρο αναφέρεται πως ένα μεγάλο λάθος είναι να κάνουμε πρωινή γυμναστική με άδειο στομάχι.Ο οργανισμός μας έχει ήδη κάψει το 80% των γλυκογόνων που μας δίνουν ενέργεια ενώ κοιμόμαστε και έτσι θα πρέπει να αναπληρώσουμε το ποσοστό αυτό μέσω της τροφής έτσι ώστε η άσκησή μας να έχει αποτέλεσμα και να χαρίσει τα απαραίτητα εκείνα θρεπτικά συστατικά που θα επιταχύνουν τις διαδικασίες της καύσης.Τώρα δεν ξέρω αν είναι σωστό,αλλά μου φαίνεται λογικό.Οποιαδήποτε άποψη δεκτή

[lila_1]

Για αερόβια:

το πρωί με άδειο στομάχι είναι οκ και δεδομένου ότι δεν είσαι σε αγωνιστικά ποσοστά λίπους και δεν κάνεις σπριντ για περφορμανς, δεν χρειάζεται να ανησυχείς.


Για βάρη:
Αν κάνεις με άδειο στομάχι σίγουρα δε θα αποδώσεις τα μέγιστα ειδικά αν γίνει και πρωί με τη τσίμπλα στο μάτι. Αν το κάνεις, καλύτερα να πάρεις at least αμινοξέα η πρωτείνη πριν.
Αλλα και πάλι, αν έχεις φάει το προηγούμενο βράδυ αρκετό υ/κα δε θα χεις πρόβλημα. (θα χεις δηλαδή μέχρι να προσαρμοστείς στη βάρβαρη πρωινή γυμναστική)