Ψάχνω γυμναστικη για μενα και τον αδερφο μου που εχει προβλημα ψυχικης υγειας.

[flamesoul]

Καλησπέρα σε ολους,
Είμαι 29 χρονών και μενω με τον αδερφο μου που ειναι 25 χρονών. Κανω γυμναστικη απο παιδι, πυγμαχία. Ο αδερφος μου ειναι αδυνατος εχει μια χαρα σωμα. Εχει καποια θεματα για τα οποια βλεπει ψυχιατρο (ορισμενες φορες εχει παραισθησεις, οπτικες κυριως). Άλλες φορες τον πιανει και ειναι λυπημενος πολυ, εχει στο ιστορικο του και 3 αποπειρες αλλα πανε αρκετα χρονια. Μας ειπε ο ντοκτορ οτι θα τον βοηθουσε εκτος των αλλων να εκανε καποια δραστηριοτητα. Σκεφτηκα κατι σε γυμναστικη αλλα θα θελα τη γνωμη σας. Δεν θα ηθελα κατι σε γυμναστηριο, ισως του ειναι πολυ στρες στην αρχη. Σκεφτηκα μηπως απλα αγοραζα εναν σακο να βαραμε μαζι και να παιζουμε οι δυο μας. Μια αλλη εναλλακτικη να παμε για τρεξιμο. Η και να παιρνα TRX για το σπιτι. Έχω την αίσθηση ότι το αεροβιο προσωπικα με κανει πιο καλοδιαθετο, οποτε ισως και εκεινον; Πιο πολυ μια ωραια απασχοληση θελω δηλαδη. Επειδη ισως δεν ειναι σαφες, δεν εχει νοητικη στερηση, ειναι πανεξυπνος. Τα συμπτωματα του ταιριαζουν περισσοτερο σε σχιζοφρενεια, απλα δεν ειναι τυπικα και δεν τον εχει καταταξει ο γιατρος γιατι δεν ειναι ξεκαθαρη εικονα. Το λεω γιατι δεν φοβαμαι μην αυτοτραυματιστει πχ, απλα θελω καπως να τον "βοηθησω" να ενταχθει καπως. Να κανει κατι που κανουν και οιαλλοι. Και θα θελα να μαι διπλα του, να τσεκαρω οτι ολαοκ.

[alsos]

Δεν νομιζω οτι μπορει καποιος να σου απαντησει με σιγουρια πανω στο θεμα εκτος αν εχει προσωπικη εμπειρια . Η γνωμη μου ειναι να κανεις δοκιμες μαζι του να δεις τι του αρεσει. Δεν ειναι για ολους η πυγμαχια π.χ αλλα εμενα τουλαχιστον με ειχε βοηθησει σε περιοδους της ζωης μου που ειχα θεματα.

[Χρήστος Τριανταφύλλου]

Γνωμη μου θα σου ελεγα κλασσικα ασκησεις με βαρη. Η αισθηση μυικης υπερτροφιας κ δυναμης μονο καλο θα του εκανε σε αυτοπεποιθηση-αυτοεκτιμηση κ η κουραση αποκαταστασης σε ηρεμια.
Τωρα για γυμναστηριο που ισως τον στρεσαρει εχεις δικιο κ συ ξερεις καλυτερα. Εκτος αν εχετε τη δυνατοτητα να πηγαινετε πιο "νεκρες" ωρες που εχει λιγο κοσμο ,ιδιως αυτη την εποχη λογω της καταστασης.
Βαλτε κ τρεξιμο μαζι 2 φορες την εβδομαδα ...να μπερδευτουν ντοπαμινες με ενδορφινες κ να γινει χαμος
Καλη επιτυχια , οτι καλυτερο κ σιγουρα η οποια γυμναστικη θα βοηθησει πολυ.

[TRIANTAFYLLOU]

Ειναι σοβαρο το θέμα που έχει ο αδερφός σου , αλλα όλα τα προβλήματα έχουν λύσεις και αυτο μετράει και είμαι 100% σίγουρος ότι μπορεί να το ξεπεράσει και πρέπει να το ξεπεράσει γιατι είναι νέος άνθρωπος και είναι κρίμα να ταλαιπωρείτε στα καλύτερα του χρόνια
Η γυμναστική σίγουρα θα βοηθήσει και όλα εξαρτώνται βέβαια και απο τι του αρέσει και κυρίως χρειάζεται παρέα και στήριξη , να είσαι κοντά του όσο μπορείς είναι κατι που ξεπερνιέται αλλα δύσκολα μόνος ειδικα αν έχει περάσει και τετοιο ιστορικό
Κάποια μορφή άσκησης που θα βοηθούσε και στην κοινωνικοποίησή του , αυτο βοηθάει και στην ψυχολογία και επίσης κατι απλο εύκολο και εφικτο που βοηθάει είναι και το περπάτημα με παρέα (και αν υπάρχει και άρωμα γυναίκας τα πράματα ειναι ακόμα καλύτερα)

[flamesoul]

Γνωμη μου θα σου ελεγα κλασσικα ασκησεις με βαρη. Η αισθηση μυικης υπερτροφιας κ δυναμης μονο καλο θα του εκανε σε αυτοπεποιθηση-αυτοεκτιμηση κ η κουραση αποκαταστασης σε ηρεμια.
Τωρα για γυμναστηριο που ισως τον στρεσαρει εχεις δικιο κ συ ξερεις καλυτερα. Εκτος αν εχετε τη δυνατοτητα να πηγαινετε πιο "νεκρες" ωρες που εχει λιγο κοσμο ,ιδιως αυτη την εποχη λογω της καταστασης.
Βαλτε κ τρεξιμο μαζι 2 φορες την εβδομαδα ...να μπερδευτουν ντοπαμινες με ενδορφινες κ να γινει χαμος
Καλη επιτυχια , οτι καλυτερο κ σιγουρα η οποια γυμναστικη θα βοηθησει πολυ.

Θα ήθελα να "καταληγαμε" σε γυμναστήριο, αλλά στην αρχή ίσως ήταν καλύτερα μέσα στο σπίτι. Ισως βρισκαμε κατι σε μινι περσοναλ. Θα ήθελα να ημουν διπλα του καλου κακου, σε καμια περιπτωση να τον στειλω μονο του. Δεν εχει θεμα με τον κοσμο ακριβως. Πιο πολυ φοβαται μην φρικαρει και μπροστα υπαρχει κοσμος. Τωρα είναι "καλα" ας πουμε. Δλδ αν του μιλησεις και συναναστραφεις μαζι του δεν θα καταλαβεις κατι ευκολα. Απλα δεν ξερω αν θα εμφανιστει καποια μπορα στον οριζοντα. Δηλαδη καποιες φορες πεταγεται στον υπνο του και κλαιει η μπορει να βλεπει πραγματα που δεν υπάρχουν. Δηλαδη να βλεπει κανονικα καποιον, οσο κανονικα βλεπει και εσενα. Αλλα αυτα εχουν περιοριστει παρα πολυ. Εχει μαθει να το κοντρολλαρει. Κατα τ'αλλα δεν φοβαμαι κατι. Δεν ειναι επιθετικος. Θα τον πηγαινα εκει που παω εγω μποξ ειναι καλα παιδια, αλλα δεν θελω να φαει κανενα χτυπημα στο κεφαλι. Ίσως χαζο το σκεπτικο μου, αλλα λεω αν φαει καμια μπουνια στο κεφαλι δεν ξερεις τι θα πειραχτει παλι εκει μεσα.

Ειναι σοβαρο το θέμα που έχει ο αδερφός σου , αλλα όλα τα προβλήματα έχουν λύσεις και αυτο μετράει και είμαι 100% σίγουρος ότι μπορεί να το ξεπεράσει και πρέπει να το ξεπεράσει γιατι είναι νέος άνθρωπος και είναι κρίμα να ταλαιπωρείτε στα καλύτερα του χρόνια
Η γυμναστική σίγουρα θα βοηθήσει και όλα εξαρτώνται βέβαια και απο τι του αρέσει και κυρίως χρειάζεται παρέα και στήριξη , να είσαι κοντά του όσο μπορείς είναι κατι που ξεπερνιέται αλλα δύσκολα μόνος ειδικα αν έχει περάσει και τετοιο ιστορικό
Κάποια μορφή άσκησης που θα βοηθούσε και στην κοινωνικοποίησή του , αυτο βοηθάει και στην ψυχολογία και επίσης κατι απλο εύκολο και εφικτο που βοηθάει είναι και το περπάτημα με παρέα (και αν υπάρχει και άρωμα γυναίκας τα πράματα ειναι ακόμα καλύτερα)

Έχουμε περασει πολυ δυσκολα με τον αδερφο μου. Και λεω εχουμε γιατι ειμαστε μαζι σε αυτο, δεν τον εχω αφησει μονο του. Εχει νοσηλευτει, εχει παρει ψυχοφαρμακα. Εχει περασει νυχτες να ουρλιαζει, το χει σκασει απο το σπιτι γιατι τον κυνηγανε δαιμονες. Τωρα παει σε ψυχολογο εβδομαδιαια και μια φορα το μηνα σε ψυχιατρο και δεν παιρνει φαρμακο. Τον πηγα σημερα (πριν βρεξει ευτυχως χαχα) για τρεξιμο. Ειναι αδυνατουλης τρεχει καλα. Ειχα σκεφτει μηπως παιζαμε λιγο μποξ εξω με pads και γαντια.
Τωρα το αρωμα γυναικας πονεμενη ιστορια. Απειρολαχιστες εμπειριες. Πιο πολλες αγκαλιες τον εχω κανει εγω παρα γυναικες. Όχι οτι οπως ηταν ψυχικα μπορουσε να κανει κατι. Αλλα ειναι ομορφο παιδι, δηλαδη αν τον δεις θα πεις ειναι δυνατον πισω απο αυτη τη φατσουλα να υπαρχει τετοια τρικυμια;

[TRIANTAFYLLOU]

καταλαβαίνω απόλυτα και με στήριξη μπορεί άνετα η κατάσταση να είναι αναστρέψιμη , αρκεί βέβαια να μην νιώσει βάρος και τον κάνει να νιώσει χειρότερα
Καλό θα ήταν με παρέα πάντα να ξεκινούσε και κάποιες προπονήσεις σε Γυμναστήριο και σιγα σιγα η επαφή με κόσμο θα βοηθούσε στην κοινωνικοποίηση του και να αποβάλονται κάποιες φοβίες και το περπάτημα σε συνδιασμό κάνει καλό στην ψυχολογία και είναι αγχολυτικό και αν αρχίσει και γίνετε πιο κοινωνικός , μετα θα αποκτήσει αέρα και στις συναναστροφες με γυναίκες
Ευχομαι να ξεπεραστει αυτο το πρόβλημα και είναι εφικτό , αρκεί πάντα να υπάρχει αληθινή στήριξη και να μην νιώθει ο άλλος οτι είναι βάρος

[Mad strength ripper]

Καλησπέρα σε ολους,
Είμαι 29 χρονών και μενω με τον αδερφο μου που ειναι 25 χρονών. Κανω γυμναστικη απο παιδι, πυγμαχία. Ο αδερφος μου ειναι αδυνατος εχει μια χαρα σωμα. Εχει καποια θεματα για τα οποια βλεπει ψυχιατρο (ορισμενες φορες εχει παραισθησεις, οπτικες κυριως). Άλλες φορες τον πιανει και ειναι λυπημενος πολυ, εχει στο ιστορικο του και 3 αποπειρες αλλα πανε αρκετα χρονια. Μας ειπε ο ντοκτορ οτι θα τον βοηθουσε εκτος των αλλων να εκανε καποια δραστηριοτητα. Σκεφτηκα κατι σε γυμναστικη αλλα θα θελα τη γνωμη σας. Δεν θα ηθελα κατι σε γυμναστηριο, ισως του ειναι πολυ στρες στην αρχη. Σκεφτηκα μηπως απλα αγοραζα εναν σακο να βαραμε μαζι και να παιζουμε οι δυο μας. Μια αλλη εναλλακτικη να παμε για τρεξιμο. Η και να παιρνα TRX για το σπιτι. Έχω την αίσθηση ότι το αεροβιο προσωπικα με κανει πιο καλοδιαθετο, οποτε ισως και εκεινον; Πιο πολυ μια ωραια απασχοληση θελω δηλαδη. Επειδη ισως δεν ειναι σαφες, δεν εχει νοητικη στερηση, ειναι πανεξυπνος. Τα συμπτωματα του ταιριαζουν περισσοτερο σε σχιζοφρενεια, απλα δεν ειναι τυπικα και δεν τον εχει καταταξει ο γιατρος γιατι δεν ειναι ξεκαθαρη εικονα. Το λεω γιατι δεν φοβαμαι μην αυτοτραυματιστει πχ, απλα θελω καπως να τον "βοηθησω" να ενταχθει καπως. Να κανει κατι που κανουν και οιαλλοι. Και θα θελα να μαι διπλα του, να τσεκαρω οτι ολαοκ.

Σίγουρα η προπόνηση έχει ευεργετικές ιδιότητες στον ψυχισμό και ιδιαίτερα στην κατάθλιψη ! Ο αδελφός σας πάσχει από σχιζοφρένεια? Η είναι διπολικής αν και ρωτάω κάπως αδιάκριτα αλλά κάθε περίπτωση έχει και διαφορετική αντιμετώπιση και διαφορετική φαρμακολογία!!

[sobral]

Δεν γράφω συχνά αλλά δεν θα μπορούσα να μην μπω, διαβάζοντας την ιστορία σου. Πολλά μπράβο για την ατελείωτη στήριξη στον αδερφό σου. Καταλαβαίνω από τον τρόπο γραφής σου, ότι έχετε περάσει δύσκολα. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει βελτίωση και ο αδερφός σου είναι κάθε μέρα και καλύτερα. Βρείτε κάτι να κάνετε μαζί που να τον ευχαριστεί αλλά και να του προσφέρει ψυχικά οφέλη. Θα σου έλεγα να μην επικεντρωθείς απαραίτητα σε ένα. Θα μπορούσατε πχ να φτιάξετε ένα μίνι home gym και να γυμνάζεστε μαζί 3 φορές την βδομάδα. Άλλη μέρα να βγαίνετε έξω για τρέξιμο και άλλη μέρα (πχ μια Κυριακή) να κάνετε κάτι διαφορετικό κάθε φορά πχ την μία να πάτε για πεζοπορία, την άλλη για χαλαρό μπάσκετ σε ένα σχολείο. Τέτοιες δραστηριότητες. Η άσκηση είναι φάρμακο. Καλή τύχη και να μας ενημερώνεις για την πορεία σας.

[flamesoul]

Θα σας κάνω ένα μικρό update

Αρχικά ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια
Ναι πασχει απο σχιζοφρενεια, με διαγνωση στα 14 του. Παίρνει αγωγή κατά περιόδους, τώρα όχι. Τον παρακολουθεί εβδομαδίαια ψυχολόγος και πιο αραία ψυχίατρος. Δεν μοιάζει σαν τον σχιζοφρενή δολοφφόνο με το πριονι παντως. Ειχε διαφορα θεματα για τα οποια εχει νοσηλευτει. Βλεπει πραγματα, ακούει και νιωθει πραγματα. Δεν εχει νοημα να αναλυσω τι εχοιυμε περασει μαζι, αλλα εχοιυμε περασει δυσκολα. Απλα παντα φοβαμαι. Ότι μπορει να νιωθει οτι τον κυνηγαει καποιος και στην προσπαθεια του να "δραπετευσει" να τον παριει σβαρνα κανα αυτοκινητο. Ειναι καλα τωρα, αλλα και πριν αρρωστησει καλα ηταν. Δεν ξερω αν θα προειδοποιησει η αν θα αρχισει η θυελλα ξαφνικα.

Γυμναστηριο κοντεύουμε μηνα. Τον άφησα και 2 φορες να παει μονος του. Μια κοπελα τοιυ ζητησε και να βγουν. Το ρισκαρα και τον αφησα.

Για τα πιο γυμναστηριακα τωρα, καλα τα παμε και οι 2 μας. Συναγωνιζομαστε και λιγο.Του αρεσει και χαιρομαι. Η διαθεση του ειναι καλη. Να μην ηθελε και σχεδον καθε βραδυ να κοιμαται μαζι μου και θα ταν τελειος

[Levrone]

Φίλε πραγματικα θα στο γράφω σε κάθε ποστ που γράφεις.

Είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Μάγκας. Άντρας δυνατός.
Εύχομαι ο Θεός που είναι μεγάλος , να κάνει απόψε ένα θαύμα να "καθαρίσει" το κεφάλι του αδερφού σου από κάθε σκέψη που τον βασανίζει τον καημένο.
Γιατί είναι μεγάλο κρίμα ένας άνθρωπος να ταλαιπωρείται από τέτοια βάσανα. Δηλαδή δεν αξίζει σε κανέναν.

[flamesoul]

Φίλε πραγματικα θα στο γράφω σε κάθε ποστ που γράφεις.

Είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Μάγκας. Άντρας δυνατός.
Εύχομαι ο Θεός που είναι μεγάλος , να κάνει απόψε ένα θαύμα να "καθαρίσει" το κεφάλι του αδερφού σου από κάθε σκέψη που τον βασανίζει τον καημένο.
Γιατί είναι μεγάλο κρίμα ένας άνθρωπος να ταλαιπωρείται από τέτοια βάσανα. Δηλαδή δεν αξίζει σε κανέναν.

Να σαι καλά φίλε μου. Ο αδερφός μου τώρα είναι "καλά". Δηλαδή δεν παίρνει φάρμακα αλλά υπό στενή παρακολούθηση από ψυχολόγο (και απόεμένα στο σπίτι). Το δύσκολο είναι η επανένταξή του και ο φόβος μην ξαναέρθει κάποια "καταιγίδα". Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσω. Το μόνο "περίεργο' είναι που κάποια βράδια φοβάται μόνος μου και θέλει να κοιμάται μαζί μου. Δεν με πειράζει, απλά αγχώνομαι για το μέλλον. Πχ γνωρίζω γυναίκες αποφεύγω να τις φέρνω στο σπίτι. Θα ήθελα να έβρισκε μια κοπέλα να χώνεται στην αγκαλιά της. Είναι ωραίο παιδί, αλλά συνήθως οι γυναίκες θέλουν να τις αγκαλιάζουν, όχι να αγκαλιάζουν αυτές, καταλαβαινετε πως το εννοώ.

Σήμερα έτρεξα Μαραθώνιο (καλά το 10ρι, αλλά μαρεσει να το λεω ετσι χαχα). Ο αδερφός μου όχι (δεν πρόλαβε τις συμμετοχές). Ήρθε να με δει όμως. Του χάρισα το μετάλλιο μου με την υπόσχεση να μου χαρίσει εκείνος το δικό του του χρόνου.