Σελίδα 1 από 6 123 ... ΤελευταίαΤελευταία
Εμφάνιση αποτελεσμάτων : 1 έως 15 από 81
  1. 22-07-09 14:07 #1
    Bodybuilding.gr
    Το avatar του χρήστη Muscleboss

    Εγγραφή
    06-04-2005
    Περ.
    All over the World
    Μηνύματα
    10.908
    Προεπιλογή Παραδοσιακοί Έλληνες παλαιστές-αθλητές
    Παραθέτω εδώ το παρακάτω άρθρο αν και έχει λίγους μήνες που γράφτηκε στο δίκτυο για να κάνουμε και μια αναφορά στους δυνατούς παλαιστές που πέρασαν από τη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα και πολλόι εμπνέυστηκαν απο τη δύναμη και τη μυική τους ανάπτυξη.

    ----

    Ο Τρομάρας άνοιξε (νέο) γυμναστήριο


    Όνομα: tromaras1_494x320.jpg Εμφανίσεις: 29755 Μέγεθος: 24,0 KB



    «Γυμναστήρια Τρομάρας...». Μια αφίσα στο δρόμο στάθηκε η αφορμή για να αναζητήσουμε τον «Ηρακλή» της δεκαετίας του ’60. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που είχε απασχολήσει τα media με κάποιο από τα κατορθώματά του. Επειτα από χιλιάδες αγώνες και παραστάσεις σε κάθε γωνιά της Γης, ο 60χρονος σήμερα Τρομάρας αποφάσισε να ζήσει ήρεμα μαζί με τη σύζυγό του και να ασχοληθεί με το γυμναστήριο που εγκαινίασε μόλις πριν από λίγες ημέρες.

    «Εφτιαξα ετούτο εδώ το χώρο για να ασχολούμαι με κάτι. Είχα και στο παρελθόν γυμναστήρια. Το 1998 έκλεισα το τελευταίο που είχα στη Φραντζή και μετά από δέκα χρόνια πήρα την απόφαση να επιχειρήσω ξανά. Περισσότερο το έκανα για να έχει κάτι το παιδί μόλις αποφοιτήσει», λέει και μας δείχνει με καμάρι τη φωτογραφία του Κώστα του, του γιου του. «Εχει πάρει τα δικά μου χνάρια. Σπουδάζει γυμναστής στην Κομοτηνή και ασχολείται με την πάλη. Πιστεύω πως θα τα πάει καλά. Είναι θεριό».

    Οι τοίχοι του γυμναστηρίου είναι γεμάτοι με ασπρόμαυρες φωτογραφίες από αγώνες του ίδιου και συναδέλφων του. Σαμψών, Μασκοφόρος, Σουγκλάκος, Τζίμης ο Τίγρης. «Ωραίες εποχές. Τι τα ψάχνεις; Τότε ασχολούμασταν με τον αθλητισμό. Σήμερα τα παιδιά έχουν άλλες προτεραιότητες. Θυμάμαι πως σε κάθε αγώνα κόβαμε κοντά στα 40.000 εισιτήρια. Εχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο: από την Κίνα μέχρι τα βάθη της Αραβίας. Στην εποχή μας δεν πιστεύω πως υπάρχουν αυθεντικοί παλαιστές. Πέρα από τη σωματική δύναμη, απαιτείται και ψυχή».

    Το «Τρομάρας» δεν είναι κάποιο παρατσούκλι που του κόλλησε λόγω της μυϊκής του δύναμης. Είναι το επίθετο που κληρονόμησε από τον πατέρα του. «Ο πατέρας μου είναι Τρομάρας και η μάνα μου το γένος... Μητρομάρα. Πώς τα κατάφεραν και τα ταίριαξαν έτσι;», αναρωτιέται και σταυροκοπιέται.

    Όνομα: tromaras2_494x320.jpg Εμφανίσεις: 23904 Μέγεθος: 64,5 KB


    Αναπολώντας το παρελθόν θυμάται τα παιδικά του χρόνια, αλλά και το πρώτο γαϊδούρι που σήκωσε στα χέρια του όταν ήταν ακόμη δέκα χρόνων.

    «Κατάγομαι από την Αγία Σοφία, ένα χωριουδάκι της Αιτωλοακαρνανίας. Από μικρό παιδί ήμουν δυνατός. Νομίζω πως το οφείλω στα γονίδια. Και ο πατέρας μου, αλλά και ο παππούς μου ήταν λιοντάρια. Εστυβαν την πέτρα». Αφορμή για να πειραματιστεί με τη δύναμή του στάθηκε ένας παλιός αθλητής. «Δημήτρη Κωνσταντίνου τον έλεγαν. Μια μέρα έδινε παράσταση στην πλατεία του χωριού. Τον είδα να σηκώνει ολόκληρους βράχους και εντυπωσιάστηκα. Ηθελα πολύ να του μοιάσω, έτσι κάποια στιγμή βρέθηκε μπροστά μου ένα γαϊδούρι και το πήρα στους ώμους».

    Στην εφηβεία του μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα και ανακάλυψε ένα προπονητήριο όπου θα μπορούσε να παλεύει. «Η μάνα μου φώναζε. Ελεγε στον πατέρα μου να με εμποδίσει να πηγαίνω. Φοβόταν η κακομοίρα μήπως πάθω τίποτα, αλλά εγώ δεν άκουγα. Με τον καιρό κέρδιζα όλο και πιο πολλούς αγώνες. Με καλούσαν σε όλο τον κόσμο και έγινα γνωστός. Εβγαλα πολλά λεφτά, αλλά δεν τα λογάριαζα. Το χειροκρότημα των θεατών ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου».

    Την κουβέντα μας διέκοψε για λίγο η κυρία Τρομάρα. «Πώς είμαι παντρεμένος, είναι θαύμα! Την ταλαιπώρησα πολύ. Η αλήθεια είναι πως γνώρισα δόξες. Είχα και αρκετές κατακτήσεις. Η μάνα μου πολλές φορές μπέρδευε και τα ονόματα των κοριτσιών. Κάθε μέρα και άλλη. Με τη Φανή τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά: έμεινε έγκυος και αποφασίσαμε να κρατήσουμε το παιδί. Δεν την είχα παντρευτεί μέχρι που ο γιος μου έγινε επτά χρόνων, αλλά και αυτή στάθηκε... αντράκι. Δεν την ένοιαξε ποτέ τι θα πει ο κόσμος».


    Ενα τραγούδι για τον Γιωργάρα

    «Γεια σου ανίκητε Γιωργάρα, θρύλε ατρόμητε Τρομάρα... έχεις γίνει ήρωάς μας, πρότυπο και ίνδαλμά μας». Μετά τον Κουταλιανό απέκτησε το δικό του τραγούδι και ο Τρομάρας. Δημιουργός των στίχων είναι ο παλαίμαχος παλαιστής και πολλές φορές αντίπαλος του Γιώργου Τρομάρα, Μασκοφόρος ή κατά κόσμον Γιώργος Γουλιόβας. «Είναι τιμή μου που ο Γιώργος έγραψε για εμένα αυτό το τραγούδι. Εκτός από το δικό μου, έγραψε άλλα τρία που αξίζει να τα ακούσει κανείς», λέει ο ίδιος και συμπληρώνει: «Είναι ένα αυθεντικό ζεϊμπέκικο και νομίζω πως θα αγαπηθεί πολύ από τον κόσμο». Το τραγούδι θα ερμηνεύσει ο Μανώλης Τοπάλης, γνωστός τραγουδιστής της δεκαετίας του ’60.


    ΑΝΘΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ
    Παναγιώτης Βίτσας
    Απάντηση με παράθεση
     

  2. 22-07-09 14:08 #2
    Bodybuilding.gr
    Το avatar του χρήστη Muscleboss

    Εγγραφή
    06-04-2005
    Περ.
    All over the World
    Μηνύματα
    10.908
    Προεπιλογή
    Ο Τρομάρας εν δράση!


    Όνομα: 10_1_~1.JPG Εμφανίσεις: 24874 Μέγεθος: 52,6 KB



    και εδώ με το Ζουγκλάκο νομίζω

    Παναγιώτης Βίτσας
    Απάντηση με παράθεση
     

  3. 22-07-09 14:22 #3
    Bodybuilding.gr
    Το avatar του χρήστη Muscleboss

    Εγγραφή
    06-04-2005
    Περ.
    All over the World
    Μηνύματα
    10.908
    Προεπιλογή Τζιμ Λόντος!
    Ο Χρήστος Θεοφίλου γεννήθηκε στο Κουτσοχώρι του Άργους της Ηλείας το 1897 και το 1910 έφτασε 13χρονος στη Νέα Υόρκη ως μετανάστης. Η ζωή του άλλαξε όταν έφηβος μπήκε σε ένα προπονητήριο πάλης και άρχισε να ασχολείται με το άθλημα. Σε έναν απο τους πρώτους αγώνες του στην αρένα London του Πόρτλαντ, ο αθλητικογράφος Ρόσκο Φόσετ του έδωσε το όνομα Τζιμ Λόντος, που επρόκειτο να γίνει το διασημότερο και θρυλικότερο στην ιστορία του επαγγελματικού κατς της Αμερικής.


    Όνομα: jimlondos.jpg Εμφανίσεις: 23636 Μέγεθος: 23,1 KB



    Όνομα: JL3.jpg Εμφανίσεις: 23081 Μέγεθος: 12,2 KB
    Παναγιώτης Βίτσας
    Απάντηση με παράθεση
     

  4. 22-07-09 17:58 #4
    Retired Mod
    Το avatar του χρήστη the_big_litho

    Εγγραφή
    03-03-2008
    Περ.
    Aθηνα
    Μηνύματα
    1.216
    Προεπιλογή
    Ωραιο αρθρο Πανο
    Ph. Ed.
    Απάντηση με παράθεση
     

  5. 22-07-09 20:15 #5
    Moderator
    Το avatar του χρήστη TRIANTAFYLLOU

    Εγγραφή
    29-11-2007
    Περ.
    ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗ
    Μηνύματα
    24.801
    Προεπιλογή
    απο τα ωραιότερα άρθρα μπράβο πάνο , μακάρι να βρούμε και να βαλουμε κι άλλους μεγαλους παλαιστες .

    απόδειξη πως τότε ασχολούταν μόνο αυτός που ήταν ταλέντο πραγματικα και για τα σημερινά δεδομένα ήταν άθλοι αυτα που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι και το λέω γιατί έχω γνωρίσει πραγματικα ανθρωπους με υπερφυσική δύναμη χωρίς να έχουν γυμναστεί ποτέ , αλλα και η ζωή ήταν τέτοια που μας σκληραγωγούσε όταν εγω πχ στην έκτη δημοτικού όταν αλωνίζαμε τα σιταρια μόνος μου άνέβαζα τσουβάλι με σιτάρι 80 κιλών στην πλατφόρμα και με μάλωνε ο μπαμπάς μου να μην πάθω τίποτε , απλα βλέπαμε τους γονείς που τυρανιόταν και θέλαμε να βοηθήσουμε και τα περισσότερα παιδια το έκαναν αυτό ,είναι ενα είδος γυμναστικής η σκληραγώγησης .

    τωρα έχουμε παιδια με σωματικα προσόντα ίσως και καλύτερα αλλα δεν τα καλιεργούν , είναι και ο τρόπος ζωής τέτοιος που το πιο βαρύ πράγμα που σηκωνουν οι περισσότεροι είναι τα βιβλία η τα τετραδια
    Ηλιας Τριανταφυλλου
    Απάντηση με παράθεση
     

  6. 22-07-09 21:24 #6
    Retired Admin
    Το avatar του χρήστη NASSER

    Εγγραφή
    24-05-2008
    Περ.
    Planet Earth
    Μηνύματα
    13.706
    Προεπιλογή
    ΠΟλυ ωραια αναφορα. Μπραβο και ευχομαστε στο κυριο τρομαρα καλες δουλειες.

    Απάντηση με παράθεση
     

  7. 22-07-09 22:18 #7
    Retired Μod
    Το avatar του χρήστη KATERINI 144

    Εγγραφή
    03-11-2007
    Περ.
    κατερινη
    Μηνύματα
    13.077
    Προεπιλογή
    ^^ +1, ο Σουγκλακος πέθανε σχετικα πρόσφατα για οσους δε γνωριζουν.

    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%...BA%CE%BF%CF%82
    Απάντηση με παράθεση
     

  8. 23-07-09 10:17 #8
    Administrator
    Το avatar του χρήστη Polyneikos

    Εγγραφή
    01-06-2008
    Μηνύματα
    39.563
    Προεπιλογή
    Απόστολος Σουγκλάκος (R.I.P.)

    Ο Απόστολος Σουγκλάκος γεννήθηκε στα Μανιάτικα του Πειραιά, 1950. Ο πατέρας του είχε ήδη 3 κόρες όταν γεννήθηκε ο Απόστολος. Ο Απόστολος δεν ήταν ποτέ ένας καλός μαθητής και ποτέ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές στο σχολείο και άρχισε από πολύ μικρός να ασχολείται μα τα σπορ. Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο για μια περίοδο 3 μηνών και σε ηλικία 10 ετών άρχισε την πυγμαχία. Τίποτα όμως από τα προηγούμενα δεν τον συγκίνησαν σημαντικά και τότε άρχισε να ασχολείται με την πάλη που τον έκανε διάσημο και για αυτόν τον λόγο ταξίδεψε Ευρώπη , Αφρική και Αμερική. Στις αρχές της δεκαετίας του 60 άρχισε να ασχολείται και με τον κινηματογράφο. Έλαβε μέρος σε περισσότερες από 60 ταινίες.
    Η χρυσή εποχή της καριέρας του ήταν η δεκαετία του 80. Το 1984 του δόθηκε η ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει και σε ταινία με τον τίτλο “Τα Καθάρματα “. Την επόμενη χρονιά ( 1985 ) γύρισε την ταινία “Το ρεμάλι της Αθήνας“ ως πρωταγωνιστής και πάλι. Ενώ το 2002 γύρισε την ταινία “Τα ρεμάλια”.
    Παράλληλα παρουσιαζόταν σε διάφορες εκπομπές ψυχαγωγικού περιεχομένου στην τηλεόραση ενώ ασχολήθηκε και με την δισκογραφία και το 2000 έκανε ένα CD με τον τίτλο “Τα Ραπίσματα”.
    Τον Αύγουστο του 2006 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο στη Ρόδο, όπου βρισκόταν για επαγγελματικούς λόγους και το διάστημα αυτό ήταν σε κώμα στο νοσοκομείο. Πέθανε έπειτα από δύο εβδομάδες, στις 5 Σεπτεμβρίου του 2006, σε ηλικία 56 ετών. Κηδεύτηκε στο Γ’ Νεκροταφείο και είχε τρία παιδιά.


    ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
    • Η επιστροφή των καθαρμάτων (2003) Βιντεοταινία
    • Τα ρεμάλια ( 2002 )
    • Ο γίγαντας ( 2000 ) Βιντεοταινία
    • Μαύρο γάλα (2000)
    • Ανδρες έτοιμοι για όλα (τηλεοπτική σειρά) (1999)
    • Κωνσταντίνου και Ελένης (τηλεοπτική σειρά)
    • Το κάνει ή δεν το κάνει (1997) Τηλεπαιχνίδι
    • Η βεντέτα (τηλεοπτικό επεισόδιο)
    • Ράδιο Μόσχα (1995) (χωρίς όνομα στους τίτλους)
    • Το αηδόνι της καρδιάς ( 1989 ) Βιντεοταινία
    • Ο στραγγαλιστής της Συγγρού (1989) Βιντεοταινία
    • Ματωμένα όνειρα (1989) Βιντεοταινία
    • Ένας, αλλά Λέων (1988 )
    • Ο πρωταθλητής (1987) Βιντεοταινία
    • Και καψούρια... και μπακούρια (1987) Βιντεοταινία
    • Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει (1986) Βιντεοταινία
    • Καράτε με, αντέχω (1986) Βιντεοταινία
    • Ρεμάλι της Αθήνας (1985)
    • Χαμός στο Αιγαίο (1985)
    • Τα καθάρματα (1984)
    • Νιάτα στη λάσπη (1984)
    • Ρόδα, τσάντα και κοπάνα Νο 3 (1984)
    • Ρόδα, τσάντα και κοπάνα Νο 2 (1983)
    • Ο στόχος (1983)
    • Αχτύπητα.. καμάκια! (1983)
    • Χούλιγκανς κάτω τα χέρια από τα νιάτα (1983)
    • Απίθανοι, αλλιώτικοι και ωραίοι (1982)
    • Παγίδα στην Ελλάδα (1982)
    • Ρόδα, τσάντα και κοπάνα (1982)
    • Καμικάζι τσαντάκιας (1982)
    • Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ (1981)
    • Πανικός στα σχολεία (1981)
    • Πάμε για καφέ; (1981)
    • Γκαρσονιέρα για 1 Ο (1981)
    • Έξοδος κινδύνου (1980)
    • Ρένα, να η ευκαιρία (1980)
    • Καθένας με την τρέλα του (1980)
    • Escape to Athena (1979
    • Στρατιώτης
    • Τα Παιδιά της Πιάτσας (1979)
    • Τζακ ο Καβαλάρης (1979)
    • Ο παλαβός κόσμος του Θανάση (1979)
    • Une femme u sa fenktre (1976) (χωρίς το όνομά του στους τίτλους)
    • Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας (1976)
    • Όργια σε τιμή ευκαιρίας (1973)
    • Ερωτικός παροξυσμός (1973)
    • Ευδοκία (1971)
    • Γενναίοι του Βορρά (1970)
    • Να 'τανε το 13 να 'πεφτε σε μας (1970)
    • Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ, επιχείρησης γης Μαδιάμ (1969)
    • Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969)
    • Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο (1969)
    • Το ΠΡΟΠΟ και τα μπουζούκια (1968 )
    • Τα ψίχουλα του κόσμου (1968 )
    • Ο Κούκλος (1968 )
    • Ο Τυχεράκιας (1968 )
    • Δημήτρη μου... Δημήτρη μου (1967)
    • Μίνι φούστα και καράτε (1967)
    • Τρούμπα 67 (1967)
    • Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967)
    • Ο κόσμος τρελάθηκε (1967)
    • Η κοροϊδάρα (1967)
    • Το χρήμα ήταν βρώμικο (1967)
    • Η δοκιμασία (1966)
    • Η αρτίστα (1966)
    • Ο Επαναστάτης (1965)
    • Η Κύπρος στις φλόγες (1964)
    • Στρατιώτης
    • Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα (1963) (χωρίς το όνομά του στους τίτλους)




    Όνομα: apostolos_souglakos.jpg Εμφανίσεις: 18120 Μέγεθος: 15,2 KB






    Παραθετω μια συνεντευξη που είχε δωσει ο Σουγκλακος στον Μακη Παπασημακόπουλο :

    Το θέμα δεν είναι αν ξέρεις τον Απόστολο Σουγκλάκο. Με την ίδια λογική, όλοι ξέρουμε το Χρυσό Derby της ΙΟΝ. Πόσα όμως θυμούνται να έχουν φάει; Τη φάτσα και το όνομα όλοι το γνωρίζουμε. Ο Απόστολος Σουγκλάκος, όμως, περιδιαβαίνει το μήκος και το πλάτος της ελληνικής κοινωνίας σχεδόν 5 δεκαετίες τώρα. Βαράει, σηκώνει, χορεύει και αν τα πάρει και κρανίο σου σκάει κι ένα MC-ing στο μαπίδι, που θα ζήλευε και ο Chuck D. Δε μπορείς να τον οριοθετήσεις. Θες να τον χλευάσεις ως γραφικό; Κάνε το! Απλά φρόντισε να μάθεις ότι δεν του καίγεται δεκάρα. Α! και που σαι; Τσάκο και ένα 10ευρω να πας να αγοράσεις και ένα καφάσι χιούμορ.

    The time is now, ladies and gentlemen. The king is back, so stand the fuck aside. Για όσους δεν άκουσαν ο «Σουγκ» επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο αυτήν την Παρασκευή, υποσχόμενος ένα μακελειό άνευ προηγουμένου. Ήταν δυνατόν να μη σπεύσω για συνέντευξη; Ποιος τους γ… τους Franz Ferdinard. Με τεχνολογικό set up που θα έκανε τον Bill Gates να βρέξει το σωβρακάκι του, αράζω και ετοιμάζομαι να υποδεχτώ τηλεφωνικά τον Master of Disaster. WE HAVE LIFT OFF.

    Όνομα: A4.jpg Εμφανίσεις: 18127 Μέγεθος: 41,0 KB


    Απόστολε γειά χαρά. Ο Μάκης είμαι.

    Έλα! Είσαι έτοιμός;

    Πανέτοιμος θα έλεγα.

    Α μπράβο!

    Λοιπόν, Απόστολε, τι μπορούμε να περιμένουμε από το νταβαντούρι της Παρασκευής; Καταρχήν, η ιδέα ήταν δική σου;

    Δική μου και του Νίκου του Τριανταφυλλίδη.

    Δηλαδή τα σκετσάκια και όλα αυτά;

    Όχι! Αυτά, ήταν όλα δικά μου!

    Τι να περιμένουμε λοιπόν;

    Έχουμε ξεκινήσει τώρα…;

    Ναι βέβαια!

    Α, ωραία! Τι μπορούμε να περιμένουμε; Λοιπόν πολλά happening. Θα έχει παλαιστές που θα κάνουν επίδειξη ειδικής δυνάμεως, θα χει τραγούδι, θα χει μάγους ταχυδακτυλουργούς, θα χουμε εκπλήξεις, παλαίμαχους του χώρου που θα χορέψουν Ζορμπά, λαϊκούς χορούς κι όλα αυτά. (σσ:Αν δω κανένα Πεφάνη να χώνει ζεμπεκιά, έχω ανέβει με πιάτα, λουλούδια και βεγγαλικά, μα το Χριστό) και από μένα θα τραγουδήσω τα κομμάτια τα ραπ μου, θα παιχτούν αποσπάσματα από τις ταινίες μου, τις 180 που έχω κάνει, θα προλογίσω, θα μιλήσω, θα γίνει χαμός.

    Απόστολε, κακά τα ψέμματα (σσ:μα ποιος την σκέφτηκε αυτή την έκφραση; ), είσαι μια φυσιογνωμία που έχει επιβιώσει πολλές δεκαετίες στο κουρμπέτι, αλλά φαντάζομαι για πολλούς από τους νεότερους που δε σε θυμούνται στα ντουζένια σου, είσαι απλά μια φιγούρα, ένα γνωστό όνομα. Έτσι λοιπόν, αν έπρεπε να τους περιγράψεις τον Απόστολο Σουγκλάκο σε 3 – 4 κουβέντες, τι θα τους έλεγες;

    Ότι είναι ένας ήρωας μιας γενιάς της Ελλάδας, που ξεκίνησε σαν παλαιστής, έφτασε να γυρίσει όλον τον κόσμο, έφτασε να απειλήσει τον Αμίν Νταντά της Ουγκάντας που ήταν ο φόβος και ο τρόμος, μαζί και συγχρόνως έπαιζε στον μαυρόασπρο ελληνικό κινηματογράφο διάφορα ρολάκια που βγήκανε τώρα και συνεχίζει ακάθεκτος με θάρρος, τόλμη και γοητεία! (σσ:Φέρτε τον Ρον Μος το χλεχλέ να δει πως γίνεται).

    Μπορούμε να περιμένουμε νέες κινηματογραφικές εξορμήσεις από σένα;

    Κινηματογραφικές εξορμήσεις περιμένουμε και ήδη γίνονται. Έχω τώρα μια ταινία που φτιάχνεται, τον «Διπλό Άνθρωπο» αλλά αυτό δεν είναι τόσο άμεσο όσο είναι ότι θα βγω πάλι στο ρινγκ, και το χειμώνα, πρώτα ο θεός, θα κάνω δύο εμφανίσεις (σσ:να ρε ειδήσεις αποκλειστικές! Αυτά είναι) στο κλειστό του Παναθηναϊκού και στο ΣΕΦ. Είναι ο γυρισμός της μάνας που λέμε, ο γυρισμός του πατέρα της παλαίστρας.

    Και να σου πω, να περιμένουμε να σε δούμε να παλεύεις με παλιούς γνωστούς αντιπάλους ή νέες φάτσες;

    Όχι! Και νέες φάτσες και παλιούς και νέους αντιπάλους. (σσ:είναι αυτό που λέμε, και στον τελικό θα γίνει της πουτάνας)

    Όνομα: _1_~1.JPG Εμφανίσεις: 21446 Μέγεθος: 89,7 KB


    Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις μια στιγμή από τα τόσα χρόνια πάλης, ποια είναι η στιγμή που θα θυμάσαι για πάντα;

    Θα έλεγα πως είναι όταν νίκησα τον Ασάσιν, τον Ρώσο, τον Γίγαντα πρίν 10 χρόνια περίπου στο ΣΕΦ. Είχε 15.000 κόσμο μέσα και ήταν μια νίκη που ήταν όνειρό μου να παίξω στο ΣΕΦ, γιατί νόμιζα πως δε θα παίξω ποτέ εκεί μέσα, οι διοργανωτές ζητάγανε πολλά λεφτά και ξαφνικά ήρθανε οι Αμερικάνοι και με επιλέξανε σαν τον μόνο Έλληνα να παίξω με το Ρώσο. Και έπαιξα με το Ρώσο, μπήκα με τα τσολιαδίστικα μέσα, ακούστηκαν «Τα Παιδιά του Πειραιά» μιας και είμαι και Πειραιώτης και κατάφερα μια νίκη που ήταν και η μητέρα μου και οι γονείς μου και όλοι και με σηκώσανε στα χέρια και με γυρνάγανε μέχρι τις 2 τη νύχτα μέσα στον Πειραιά.

    Τώρα που είναι και της μόδας, εσύ το Αμερικάνικο…

    Το κάτς λες, το ρεστλινγκ;

    Ναι αυτό!

    Κοίταξε ωραίο είναι. Κι αυτό γιγάντιο είναι, δεν είναι τυχαίο.

    Θεωρείς όμως, ότι είναι πιο ψεύτικο από αυτά που κάνατε από αυτά που κάνατε εσείς;

    Όντως! Αλλά το ξύλο, ξύλο. Οι κλωτσιές και οι μπουνιές πέφτουνε.

    Θυμάμαι κάποιους δικούς σου αγώνες που παίζατε σε παρκέ.

    Καλά εμείς δεν παίζουμε πολλές φορές καν σε ρινγκ. Στα τσιμέντα απάνω. Αλλά εγώ είχα και το άλλο πρόβλημα. Είχα συνήθως 2 αντιπάλους και με κοπανάγανε για να ευχαριστηθεί ο κόσμος και δέκα μέρες μετά δεν μπορούσα να περπατήσω, πόναγε το κεφάλι, πόναγα όλος, μόνο και μόνο για να τους ξαναβάλω στο ρινγκ. Γι αυτό ήμουν ένας χαρισματικός αθλητής και ο κόσμος με ακολουθούσε και όταν ήμουν απάνω το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν πώς να κατατροπώσω τον αντίπαλο, έδινα και τη ζωή μου ακόμα προκειμένου να ευχαριστηθεί ο φίλαθλος. Κοίταξε, εγώ αν ήμουνα σε ένα άλλο κράτος, θα μου είχανε κάνει αγάλματα, θα έπαιρνα ότι ήθελα, θα είχα χορηγούς, θα ήμουνα ο TOP! Αλλά εμένα μ’αρέσει η Ψαροκώσταινα, περπατάω στο δρόμο και μου λένε «γειά σου μεγάλε», είναι μια ηθική ικανοποίηση. (σσ:Να τα βλέπουν οι Καλομοίρες, γαμώ το φελέκι μου…Σε τι κόσμο φέρνουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα



    Στο μεγάλο σου comeback με την «Επιστροφή των Καθαρμάτων», ήμουν στο Gagarin και ομολογώ ότι τέτοιο παροξυσμό δε μπορώ να ξαναθυμηθώ.

    Ναι, ήταν η συνέχεια, η παρωδία της ταινίας «Τα Καθάρματα» πρίν 23 χρόνια που έκανε ο Λευτέρης ο Μπόγρης, το παιδί και ναι ήταν και πολύς νέος κόσμος που με είχε μάθει από τους μπαμπάδες τους.

    Εσένα πως σου φάνηκε η ταινία;

    Πάντως, εγώ πιστεύω ότι τα ίδια θα γίνουν την Παρασκευή στο Gagarin! Θα το δεις…( σσ:Δεν απάντησε αλλά χαλάλι του! Όσοι έχετε την ευκαιρία να δείτε αυτή την ταινία αρπάξτε τη από τα μαλλιά. Η σκηνή δε με το showdown Σουγκλάκου – Τρομάρα είναι για πολλά λαχεία! Ήρθαμε για τα χαλιά).

    Απόστολε είσαι ένας άνθρωπος που τα λέει έξω από τα δόντια (άλλο κλισέ κύρους). Παραδόξως όμως δε σου δίνουν το βήμα για να τα πεις.

    Κοίταξε, μόλις αρχίσω και μιλάω εγώ, δεν κρατιέμαι, αρχίζουν βάζουν διαφημίσεις, τέτοια πράγματα, τους έχω μάθει εγώ αυτούς τους ανθρώπους, οπότε για να μη χάσω το μεροκάματο συμβιβάζομαι και γω και δε μιλάω καθόλου.

    Όνομα: TEST_235_resize.jpg Εμφανίσεις: 23030 Μέγεθος: 168,3 KB

    Αν έπρεπε όμως τώρα, γιατί σε αυτή τη συνέντεξη δεν υπάρχουν διαφημίσεις, να πεις κάτι που σε χαλάει στην Ελλάδα, αυτό τι θα ήταν;

    Έχουμε γεμίσει από σκουληκάνθρωπους, δεν υπάρχει αρσενικότητα, αντριλίκι στις λέξεις, ο άντρας δεν είναι μόνο στο σώμα, είναι και στις εξηγήσεις, λείπει η μπέσα, ο αντρισμός κάποιων δεκαετιών πριν και νομίζω πως γι αυτό δε φταίει ο κόσμος, φταίει το σύστημα που τους έχουνε φτιάξει. Λείπει το αρσενικό. Με χαλάει πολύ να πηγαίνω σε ένα club και να βλέπω 10 κοπελίτσες πανέμορφες να περιμένουν να τις φλερτάρουν τ’αγόρια και αυτά να μη τις φλερτάρουνε. Και λέω, ωχ τι έχουμε να πάθουμε με τους γιους και τα παιδιά μας.

    Μιλώντας για τις κοπέλες, οι γυναίκες τι ρόλο έχουνε παίξει στη ζωή σου;

    Το βασικότερο. Πρώτα ήμουνα μαμάκιας, η μάνα μου και μετά όλες οι άλλες γυναίκες της ζωής μου. Νομίζω πως ζωή χωρίς γυναίκα δεν αξίζει να συζητάμε. (σσ:Γι αυτό την επόμενη φορά κορίτσια μη γυρνάτε την πλάτη. Κι όχι δεν μιλάει το ποτό. Πολύ)

    Πως πήρες την απόφαση να ανέβεις ξανά στο ρινγκ;

    Ο κόσμος, ο κόσμος. Μου έλειψε πολύ…

    Να πω κάτι άλλο; Νομίζω πως δεν ωφελεί. Αφήστε τους δίσκους, τα καλύτερα, τα χειρότερα. Τσακιστείτε κι ελάτε στο Gagarin την Παρασκευή. Ειλικρινά δεν θέλω να στείλω τον Απόστολο στο σπίτι σας. Μην με αναγκάσετε να το κάνω. Και μια και είμαστε εδώ, ο πρώτος ή η πρώτη που θα μπει στο Gagarin φορώντας ηλεκτρονικό μπουφάν, κερδίζει δώρο. Όποιος ή όποια θυμάται τι είναι το ηλεκτρονικό μπουφάν (τουλάχιστον αυτό) κερδίζει μια μπύρα. Το ορκίζομαι στη χαίτη του Πεφάνη. Καληνύχτα σας
    Απάντηση με παράθεση
     

  9. 23-07-09 11:14 #9
    Bodybuilding.gr
    Το avatar του χρήστη Muscleboss

    Εγγραφή
    06-04-2005
    Περ.
    All over the World
    Μηνύματα
    10.908
    Προεπιλογή
    Ο ήρωας που κλαίει...

    Όνομα: article_819394_1_494x320.jpg Εμφανίσεις: 25380 Μέγεθος: 43,1 KB




    «Δεν ζητάω ελεημοσύνη από κανέναν, όμως θεωρώ ότι μια σύνταξη μου αξίζει» λέει ο 81χρονος σήμερα Σαμψών (κατά κόσμον Γιάννης Κεσκιλίδης) που με τα κατορθώματά του μεγάλωσαν πολλές γενιές Ελλήνων. Το παράπονο τον πνίγει και βουρκώνει... Ενα δάκρυ κυλάει στο πρόσωπο του ήρωα, το σκουπίζει βιαστικά και προσθέτει: «Εχω γυρίσει όλη την Ελλάδα, δεν υπάρχει γωνιά αυτής της χώρας που να μην έχω δώσει παράσταση. Κάποτε όλοι με χειροκροτούσαν και με θεωρούσαν ημίθεο, σαν τον Ηρακλή. Πολιτικοί με πλησίαζαν για να μου σφίξουν το χέρι. Αλλά τώρα που γέρασα με ξέχασαν...»

    Ανδρώθηκε στους δρόμους, αναδείχθηκε σε πλατείες και εκεί δημιούργησε το μύθο του. Ατσάλινος άνθρωπος που... μασούσε σίδερα, σήκωνε βάρη που ζύγιζαν τόνους, έσπαζε πέτρες πάνω στο σώμα του, τραβούσε με τα δόντια κάρα και αυτοκίνητα, λύγιζε βέργες και τέντωνε σούστες. Στην Ελλάδα των πολέμων, σε μια χώρα που είχε ανάγκη τα θαύματα, ο Σαμψών έγινε υπερ-ήρωας. «Ο Ηρακλής που νικούσε πάντα το θηρίο»!

    Μόνο που τα χρόνια πέρασαν και σήμερα, αφού έχει σπάσει εκατομμύρια πέτρες στο κεφάλι του και έχει δώσει χιλιάδες παραστάσεις σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, ο τελευταίος «Κουταλιανός» της Αθήνας έχει να αντιμετωπίσει μόνο το «θηρίο» της αδιαφορίας της ελληνικής Πολιτείας...

    Ο Σαμψών, κουρασμένος πια και ταλαιπωρημένος από τους τραυματισμούς που υπέστη κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του πορείας, ζει με τη σύζυγό του σε ένα μικρό σπίτι στη Νέα Ιωνία, συντροφιά με τις χιλιάδες αναμνήσεις του από την πορεία του, αλλά και από τους φίλους του, τον Κουταλιανό, τον Τζίμη, τον Τίγρη, τον Αρμάο.

    Όνομα: article_819394_2_494x320.jpg Εμφανίσεις: 26451 Μέγεθος: 41,1 KB


    «Εμεινα μόνος μου. Είμαι ο τελευταίος της εποχής μας. Μιας εποχής δύσκολης, αλλά και τόσο γλυκιάς» λέει και τα μάτια του λάμπουν. Θυμάται με συγκίνηση το θέαμα που πρόσφεραν όλοι τους και την αγάπη που εισέπρατταν από τον κόσμο. «Ο κόσμος μας αγκάλιαζε, μας φιλούσε... Και τούτο συμβαίνει και τώρα. Ο κόσμος δεν ξεχνάει. Μόνο η Πολιτεία ξεχνάει» σημείωσε με παράπονο και πρόσθεσε: «Πήγα στον τότε υφυπουργό Αθλητισμού Γιώργο Λιάνη και του μίλησα γι' αυτή την τιμητική σύνταξη. Μου υποσχέθηκε ότι θα την έπαιρνα, αλλά μετά τα πράγματα άλλαξαν. Εφυγε από το υπουργείο πριν προλάβει να το κανονίσει... Επειτα προσπάθησα να συναντήσω τον Γιώργο Ορφανό. Πήγα δύο φορές να τον βρω, αλλά δεν τα κατάφερα... Ηταν σαν να ψάχνω βελόνα στα άχυρα για να βγάλω άκρη...»

    Κληρονόμησε το χάρισμα της δύναμης από τον παππού του

    Η ζωή αλλά και η πορεία του πάλαι ποτέ παλαιστή και αθλητή δρόμου μοιάζει με παραμύθι, αλλά όχι με το αναμενόμενο τέλος... Οπως εξιστόρησε ο ίδιος, είχε την ευλογία να κληρονομήσει ένα χάρισμα. «Το χάρισμα της δύναμης, το οποίο πήρα από τον παππού μου, τον Παύλο. Ο παππούς ήταν παλαιστής στη Μικρά Ασία, ενώ ο πατέρας μου είχε ασχοληθεί και αυτός ερασιτεχνικά με την πάλη. Οταν ήμουν μικρό παιδί, κατάλαβα ότι είχα κάτι το ιδιαίτερο, μια δύναμη απίστευτη, που δεν μπορούσα καλά-καλά να τη συνειδητοποιήσω» λέει και προσθέτει: «Θυμάμαι ότι ήμουν δεν ήμουν επτά ετών, όταν έπιασα δουλειά στα κάρβουνα για να ζήσω. Εκεί σήκωνα τα τσουβάλια, λες και ήταν άδεια...»

    Τα παιδικά του χρόνια ήταν πολύ σκληρά. «Φτώχεια, μεγάλη φτώχεια. Η καημένη η μανούλα μου με θήλαζε μέχρι τα δύο μου χρόνια, καθώς δεν υπήρχε φαγητό για να μου δώσει. Επειτα τριγυρνούσα στην Αθήνα και έψαχνα στους δρόμους να βρω οτιδήποτε τρωγόταν. Ακόμα και λεμονόκουπες. Δούλεψα παντού: σε ανθρακωρυχεία, σε γαλακτοπωλεία, σε σιδεράδικα, όπου έβρισκα... Ηταν δύσκολα χρόνια. Εύχομαι ποτέ να μην ξανάρθουν» αναφέρει φανερά συγκινημένος και συνεχίζει: «Κάποια στιγμή στα 13 μου χρόνια άρχισα την πάλη. Ημουν στον Πειραϊκό Σύλλογο και είχα δάσκαλο τον Χαρίλαο Μοσχίδη. Εκεί κατάλαβα και τη δύναμή μου. Σήκωνα τα ασήκωτα... Σίδερα, πέτρες-ογκόλιθους, αμόνια και άλλα. Ετσι μου κόλλησε και το ψευδώνυμο Σαμψών. Από ένα σημείο και μετά κανείς δεν με ήξερε ως Γιάννη Κεσκιλίδη. Ολοι με ήξεραν και με ξέρουν ως Σαμψών».


    Όνομα: article_819394_3_494x320.jpg Εμφανίσεις: 31583 Μέγεθος: 22,7 KB



    Ωστόσο η πάλη «ψωμί δεν είχε», όπως σημείωσε χαρακτηριστικά, κι έτσι ο Παναγής Κουταλιανός βρήκε τη λύση και άνοιξε το δρόμο σε όλους. «Ο Παναγής δημιούργησε τα νούμερα. Ξεκίνησε τις παραστάσεις κι εγώ, ο Τζίμης, ο Αρμάος και ο Τίγρης ακολουθήσαμε. Κάναμε περιοδείες σε όλη την Ελλάδα, σε όλα τα χωριά και μαζεύαμε χρήματα για να ζήσουμε τις οικογένειές μας. Προσφέραμε θέαμα και ο κόσμος μας λάτρευε».

    Μάλιστα με τα χρήματα από τις περιοδείες ο Σαμψών κατάφερε να μεγαλώσει και να σπουδάσει δύο παιδιά. «Ο γιος μου έγινε ακτινολόγος και η κόρη μου μικροβιολόγος» λέει με υπερηφάνεια και με μάτια γεμάτα αγάπη θυμάται τις στιγμές που γυρνούσε από τα χωριά στην Αθήνα κι έμπαινε στο σπίτι του. «Με περίμεναν πώς και πώς για να τα πάρω αγκαλιά. Δόξα τω θεώ, έχω μια πολύ ωραία οικογένεια που πάντα με στηρίζει».

    Ωστόσο, δεν μπορεί να κρύψει τη μεγάλη του αδυναμία για το αγγελούδι του. «Την εγγονή μου. Τώρα που γέρασα και σταμάτησα τις παραστάσεις παίζω με την εγγονή μου. Είναι η χαρά μου, η ζωή μου» τονίζει και κοιτάζει το ρολόι για να φύγει και να πάει να τη συναντήσει...

    «Εχω σπάσει 900.000.000 πέτρες στο κεφάλι μου»

    Στη διάρκεια της πορείας του ο Σαμψών έκανε πράγματα που φαντάζουν απίστευτα για έναν κοινό θνητό!

    Μέχρι και πριν από δέκα χρόνια, οπότε σταμάτησε τα νούμερα, δεν είχε αφήσει πέτρα για πέτρα. «Εχω σπάσει εννιακόσια εκατομμύρια πέτρες στο κεφάλι μου, άντεξα φορτηγό 3,5 τόνων πάνω στο σώμα μου, έχω τραβήξει εκατοντάδες αυτοκίνητα, φορτηγά και τρακτέρ με τα δόντια μου και βέβαια το πλήρωσα ακριβά...» τονίζει και αναφέρεται στα προβλήματα υγείας που σήμερα αντιμετωπίζει.

    Όνομα: article_819394_4_494x320.jpg Εμφανίσεις: 22989 Μέγεθος: 13,4 KB


    «Εχω σπάσει πλευρά, άνοιξα το κεφάλι μου πάμπολλες φορές και τώρα πληρώνω για τα κατορθώματά μου. Εχω συχνά ζαλάδες, ενώ έχασα και ύψος. Από 1,65 κατέληξα 1,58. Αυτά έχει όμως η ζωή. Το κάθε πράγμα έχει και το τίμημά του...»

    Τελειώνοντας τη συζήτηση ο Σαμψών ζήτησε ακόμη μία φορά οι αρμόδιοι να του δώσουν μια ελπίδα για το μέλλον. «Αυτή την πενιχρή τιμητική σύνταξη για να ζήσω... Κάποτε ο Παναγής Κουταλιανός πήγαινε κι έδινε λεφτά σε φτωχούς ανθρώπους και στο τέλος πέθανε στην ψάθα... Εγώ δεν έκανα ποτέ λεφτά. Οπως και οι άλλοι που τον ακολουθήσαμε και δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο τέλος...»
    Παναγιώτης Βίτσας
    Απάντηση με παράθεση
     

  10. 24-07-09 01:14 #10
    Weight Freak
    Το avatar του χρήστη billys15

    Εγγραφή
    29-07-2006
    Περ.
    Ptolemaida
    Μηνύματα
    3.918
    Προεπιλογή
    Πολυ ωραιο θεμα Πανο! Πραγματικα αυτοι οι ανθρωποι εχουν χαρισμα,τοσο σε νου οσο και σωμα!
    Απάντηση με παράθεση
     

  11. 24-07-09 02:12 #11
    Moderator
    Το avatar του χρήστη TRIANTAFYLLOU

    Εγγραφή
    29-11-2007
    Περ.
    ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗ
    Μηνύματα
    24.801
    Προεπιλογή
    πραγματικα συγκηνιτικό το άρθρο αυτο όταν βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους που έκαναν γνωστη την ελλαδα σ όλο τον κόσμο με τις φυσικες υπεράνθρωπες δυνάμεις τους ενω κυριολεκτικα δεν είχαν να φάνε τα λόγια είναι πολύ λίγα και φτωχα για να τους περιγράψουν .

    πραγματικα συγκινούμε όταν διαβάζω γι αυτούς τους ανθρώπους και στο τέλος είναι παραμελημένοι και όλα αυτα τα έκαναν χωρίς ουτε κάν να τρώνε σωστα είναι πραγματικά αξιοθαύμαστοι
    Ηλιας Τριανταφυλλου
    Απάντηση με παράθεση
     

  12. 26-07-09 11:24 #12
    Προεπιλογή
    Κάποτε λόγω μεγάλης ανάγκης δούλευα 2 δουλειές, μια πρωινή 8-16 και μια απόγευμα 18-24. Κομμάτια στην κούραση έτρεχα να προλάβω το τελευταίο λεωφορείο από Γλυφάδα μπας και προλάβω το τελευταιό τρόλευ από την Πανεπιστημίου. Ένα βράδυ βλέπω να μπαίνει σε αυτό το τελευταίο τρόλευ ένα σκυφτό κοντό ανθρωπάκι, αρκετά ηλικιωμένο, που στα χέρια του κρατούσε μια τσάντα φάρμακα...
    Τον ξάνοιγα από τη μια, τον ξάνοιγα από την άλλη και ξάφνου θυμήθηκα!
    Θυμήθηκα τον ήρωα των παιδικών μου χρόνων, τον κοντό γίγαντα που στην πλατεία στο λιμάνι στα Χανιά έσπαγε πέτρες στο κεφάλι του και απέκρουε σπαθιά με την κοιλιά του. Ο άνθρωπος που φαινόταν παντοδύναμος και άτρωτος, βράχος δύναμης και τόλμης!
    Τον πλησίασα και έσκυψα δίπλα του στο κάθισμά του.
    "Είστε ο Σαμψών;", τον ρώτησα με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση
    "Ναι παιδί μου, με ξέρεις;"
    Και έβαλα κάτι κλάμματα που ντράπηκα και το μπόι μου και την ηλικία μου...
    Κατάλαβε, ο Σαμψών, και με έπιασε από τον ώμο
    "ο Χρόνος, παιδί μου, ο Χρόνος!"
    Στην μεθεπόμενη στάση κατέβηκα. Πολύ στεναχωρημένος αλλά και πολύ περήφανος που μπόρεσα και του έσφιξα το χέρι πριν κατέβω.
    Για εμένα ήταν και θα είναι ο πρώτος των πρώτων!
    Απάντηση με παράθεση
     

  13. 02-11-10 12:04 #13
    Το avatar του χρήστη LION

    Εγγραφή
    27-05-2010
    Περ.
    ΑΘΗΝΑ
    Μηνύματα
    491
    Προεπιλογή Σαμψων
    Ο 81 χρονος σήμερα Σαμψών (κατά κόσμον Γιάννης Κεσκιλίδης). Ατσάλινος άνθρωπος που... μασούσε σίδερα, σήκωνε βάρη που ζύγιζαν τόνους, έσπαζε πέτρες πάνω στο σώμα του, τραβούσε με τα δόντια κάρα και αυτοκίνητα, λύγιζε βέργες και τέντωνε σούστες. Στην Ελλάδα των πολέμων, σε μια χώρα που είχε ανάγκη τα θαύματα, ο Σαμψών έγινε υπερ-ήρωας. «Ο Ηρακλής που νικούσε πάντα το θηρίο»!
    «Εμεινα μόνος μου. Είμαι ο τελευταίος της εποχής μας. Μιας εποχής δύσκολης, αλλά και τόσο γλυκιάς»
    «Κάποια στιγμή στα 13 μου χρόνια άρχισα την πάλη. Ημουν στον Πειραϊκό Σύλλογο και είχα δάσκαλο τον Χαρίλαο Μοσχίδη. Εκεί κατάλαβα και τη δύναμή μου. Σήκωνα τα ασήκωτα... Σίδερα, πέτρες-ογκόλιθους, αμόνια και άλλα. Ετσι μου κόλλησε και το ψευδώνυμο Σαμψών. Από ένα σημείο και μετά κανείς δεν με ήξερε ως Γιάννη Κεσκιλίδη. Ολοι με ήξεραν και με ξέρουν ως Σαμψών»
    (Αποσπασματα απο συνεντευξη στην κ. Γιουλη Σταριδα το 2008.)

    Νομιζω οτι αξιζει ενα αφιερωμα σ'αυτον τον ΑΘΛΗΤΗ,για να τον γνωρισουν οι νεοτεροι!
    Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη LION : 02-11-10 στις 12:08
    Απάντηση με παράθεση
     

  14. 02-11-10 12:13 #14
    The Quadzilla
    Το avatar του χρήστη Eddie

    Εγγραφή
    16-11-2009
    Περ.
    Βολος
    Μηνύματα
    9.514
    Προεπιλογή
    Βεβαια!!!Θα ψαξω και γω να βρω φωτο και βιντεο..

    Σαμψων,Τζιμης ο τιγρης και ο Τζιμης Αρμαος οπου ηταν και μεντορας του Μπουρναζου καποτε καλο ειναι να εχουν μια θεση εδω μεσα.
    Απάντηση με παράθεση
     

  15. 02-11-10 12:17 #15
    Retired Mod
    Το avatar του χρήστη giannis64

    Εγγραφή
    25-04-2008
    Περ.
    kavala
    Μηνύματα
    19.241
    Προεπιλογή
    υπαρχει μια αναφορα εδω

    Παραδοσιακοί Έλληνες παλαιστές
    Απάντηση με παράθεση
     

Σελίδα 1 από 6 123 ... ΤελευταίαΤελευταία