Τη δεκαετία του 80 έγινε μεγάλη εκστρατεία κατά των υδατανθράκων οι οποίοι δαιμονοποιήθηκαν εξαιτίας της λιπογεννητικής τους ιδιότητας μέσω της παραγόμενης ινσουλίνης και της LPL, κάτι που συνέβαλε στη δημιουργία τόσο του σακχαρώδη διαβήτη-μη ινσουλινοεξαρτώμενου, τύπου ΙΙ, αλλά και του μεταβολικού συνδρόμου.
Το βασικότερο πλεονέκτημα αυτού του μοντέλου σίτισης, είναι το γεγονός ότι στην απουσία υδατανθράκων όπου η ινσουλίνη είναι σε καταστολή και η γλουκαγόνη στα ύψη, ενεργοποιείται η λιπόλυση και η απελευθέρωση FFA's στην κυκλοφορία, μαζί με τα αντι-καταβολικά κετοσώματα, όπως το γνωστό μας HMB.
Βέβαια, είναι από την άλλη γνωστό πως οι υδατάνθρακες δρουν και ως muscle sparing προστατεύοντας ουσιαστικά τη μυϊκή μάζα από τον καταβολισμό, με το να μην επιτρέπουν τη διάσπαση της σε αμινοξέα για ενεργειακούς σκοπούς, όπως για παράδειγμα στη φάση της νεο-γλυκογένεσης του ήπατος, μιας ανορθόδοξης μεταβολικής διαδικασίας σε περιόδους παρατεταμένης νηστείας, άνω των 4h.
Ο ιατρός αθλητής Dipasquale υποστηρίζει σθεναρά το γεγονός ότι ο οργανισμός που στερείται υδατάνθρακες στη διατροφή του είναι σε πλήρη διαδικασία καύσης λίπους, παρά το γεγονός ότι ενεργειακά βασίζεται κατά το 40-50% σε κορεσμένο-μονοακόρεστο και πολυακόρεστο λίπος στην καθημερινή του διατροφή, η οποία στηρίζεται κυρίως στο κόκκινο κρέας και όχι στο άσπρο, ή το ψάρι, δεδομένου ότι το μοσχάρι και το βουβάλι διαθέτουν το λίπος που είναι αναγκαίο ενεργειακά. Βέβαια, τα συμπληρώματα EFA's με ARA, GLA, EPA, DHA, ALA, CLA (Ω-369) είναι απαραίτητα.
Οι αιτίες που οι δίαιτες με χαμηλούς υδατάνθρακες μας ρίχνουν τη διάθεση είναι δύο.
Πρώτον, η έλλειψη ενέργειας εξαιτίας της χαμηλής θερμιδικής πρόσληψης μας προκαλεί κόπωση.
Δεύτερον, η έλλειψη υδατανθράκων, ελαττώνει την παραγωγή σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή ο οποίος βελτιώνει τη διάθεση στον εγκέφαλο. Είναι γνωστόν ότι η σοκολάτα η οποία περιέχει και ζάχαρη και σεροτονίνη, είναι ένα ήπιο αντικαταθλιπτικό.
